Op 13 november 2015 openden terroristen om 21:40 uur het vuur op het publiek in het Bataclan theater in Parijs. Onschuldigen, die genoten van het optreden van The Eagles of Death Metal, werden geëxecuteerd door een drietal commando’s van IS. Uiteindelijk vielen er 90 doden te betreuren. Zanger Fish was zwaar aangeslagen door deze aanslag. Het was voor hem het startpunt van het schrijfproces voor wat zijn afscheidsalbum zou gaan worden. Nu, vijf jaar later, komt het album dan eindelijk op 25 september onder de titel ‘Weltschmerz’ uit. Fans en muziekliefhebbers kijken er al tijden reikhalzend naar uit. Het album had al veel eerder uit moeten komen maar onder andere de uitbraak van de corona crises die ook roet in het eten gooide voor de ondersteunende live tournee maakte dat de release werd uitgesteld.
‘Weltschmerz’, het album had geen betere titel kunnen hebben. Het hele album ademt de melancholie, de ingehouden woede, de machteloosheid, de berusting die de huidige tijd waarin wij leven met zich meebrengt. Fish is als geen ander in staat om een dergelijk ingewikkeld tijdsbeeld te vangen in welhaast literaire teksten, waarin hij er niet voor schuwt zijn eigen ziel en angsten te ontleden. ‘Weltschmerz’ is een album geworden zoals we dat eigenlijk nooit meer tegenkomen. Zeer persoonlijk, maar daarnaast is het een statement over de huidige tijd waarin we leven. Geen betweterig vingertje, maar een introspectieve tour de force van een kunstenaar die als geen wereld. Fish is als geen ander in staat om vanuit een persoonlijke urgentie de wereld om hem heen te beschouwen en te becommentariëren.
Het album telt 10 titels, waarop Fish de tijd neemt om zijn artistieke Opus Magnus vorm te geven. ‘Weltschmerz’ als album in zijn geheel kent een fenomenaal goed productie. Het is te horen dat er niet over één nacht ijs is gegaan. Dat begint al meteen met het prachtige ‘Grace of God’. Naast het prachtige, moderne arrangement valt meteen op hoe goed Fish zingt. Zijn stem heeft op geen enkele manier aan kracht ingeboet. Dat was al te horen tijdens zijn laatste tour waarbij het album ‘Clutching at straws’ integraal werd gebracht. Hier op het openingsnummer van het album is hij in topvorm. Wat zeker bijdraagt aan het mooie geluid van dit album is de bijdrage van 8 strijkers van het Scottish Chamber Orchestra.
Het meer dan een kwartier durende ‘Rose of Damascus’ is het pièce de résistance op dit album. Fish neemt de luisteraar mee op een avontuurlijke tocht vol met kleuren, geluiden, stemmen, veranderende tempi en dynamieken. Fish zegt er zelf over dat het een soort van David Lean film is, maar dan prog. Een prachtige kroon op een al even indrukwekkend oeuvre dat hij de laatste vier decennia heeft opgebouwd. Adembenemend mooi en een aparte vermelding waard is ‘Garden of Remembrance’. Wat een fenomenaal mooie tekst is dit, waarin Fish terugdenkt aan zijn vader die hij tijdens het maakproces van ‘Weltschmerz’ verloor.
“Where thoughts land like snowflakes, in the palm of his hand. Swift melting moments, his tears of surprise. He tries to remember, just what made him cry”
Alzheimer als inspiratie voor wellicht het mooiste nummer dat Fish ooit maakte. Het lied vertelt het verhaal van een echtpaar waarvan de man langzaam wegglijd in zijn eigen wereld. Al met al kan deze wereld, die zo aan het veranderen is zich geen mooier afscheid van Fish wensen dat dit album. Een groeibriljant waarvan je elke keer dat je luistert weer iets meer begrijpt. Een album dat je dwingt om na te denken, maar ook om te genieten van de prachtige muziek. ‘Weltschmerz’ is een meesterwerk dat de tand des tijds zal gaan doorstaan en door de jaren heen alleen maar mooier zal gaan worden. (9/10) (Chocolate Frog Records)
