Marcus King is inmiddels geen onbekende meer in de muziekwereld, zeker niet meer in de blues wereld. Met zijn gelijknamige Marcus King Band heeft hij namelijk al een aardige reputatie opgebouwd. Live staan die garant voor een sensationele set. Nu heeft de beste man dus besloten een eerste album solo uit te brengen. ‘El Dorado’ is weer een ontzettend prettig album. Voor de blues liefhebber een prima aanvulling in de kast.
Marcus King heeft het talent niet van een vreemde. Ook zijn vader Marvin King zit in de wereld van de blues. In 2015 bracht hij met zijn band een eerste album uit ‘Soul Insight’. Dat gooide gelijk hoge ogen en behaalde de achtste positie in de billboard blues charts. Een jaar later deed de tweede plaat het nog beter. ‘The Marcus King Band’ behaalde de tweede plek op diezelfde lijst. Ook het derde album haalde die plaats. Dat zegt toch wel iets over de muzikanten. Er is wel degelijk talent. Met ‘El Dorado’ wat officieel dus een solo album is van King komt hij voor het eerst in de billboard top 200.
Dit album is een heerlijke mix van een hoop stijlen. Er is uiteraard veel blues te vinden. Dat wordt hier dus fantastisch gemengd met onder andere: country, soul, R&B. De doorleefde stem van King, die pas 23(!) lentes jong is, komt ook hier weer prachtig naar voren. Zeker in de rustigere nummers op de plaat. Daar valt helemaal niets op aan te merken. Ook komt er een gospel koor op het album voor. Dat maakt sommige nummers helemaal af. De ingetogen nummers overheersen wel, af en toe een nummertje met wat meer tempo.
‘Wildflowers & Wine’ is zo een nummer waar het gospel koor aan het einde bij komt. Dat geeft zo een prettige toevoeging. ‘The Well’ is het stevigste nummer op de plaat. Daar is goed te horen dat King niet alleen een geweldige zanger is, maar ook nog een aardig potje gitaar kan spelen. ‘Sweet Mariona’ is dan weer meer een country nummer. Dat wordt opgeroepen door de slide gitaar die sterk aanwezig is. Ook in dit nummer zit het koor weer. Beetje aan de zoete kant wel, de melodie is wel fijn waardoor dat iets minder opvalt. Persoonlijke favoriet op het album is ‘Too Much Whiskey’, heerlijk nummer waar het koor mooi uit komt, iets meer tempo, mondharmonica en de stem van King komt heerlijk uit. Je begint gelijk mee te doen en te klappen.
Voor een volgend solo album zou ik zeggen dat de gitaarkunsten wat meer naar voren mogen komen. Hij is daarin zo ontzettend goed, op dit album komen ze niet echt aan bod. Deze plaat staat voornamelijk in het teken van de rustigere kant van de blues die vooral gemixt is met soul. Met recht een top album, tijd om ook in Nederland echt door te gaan breken. (9/10) (FanTasy)
