Waar klassieke muziek doorgaans door een groot orkest wordt uitgevoerd, is jazz doorgaans een happening in kleine bezetting. Uitzonderingen blijven natuurlijk de bigbands en jazzorkesten à la Glenn Miller, of in exentrieke extremis musicalis: Snarky Puppy. De inmiddels befaamde groep rond bassist Michael League heeft door de jaren heen een internationale schare fans op weten te bouwen waar menig jazzartiest jaloers op is. Toch blijft de groep muzikanten down to earth en blijft Snarky Puppy ook in kleinere, wisselende combo’s over de wereld trekken. In samenstellingen als Forq, Bill Laurence, Bokanté, Cory Henry & the Funk Apostles en dergelijke is er altijd wel een samenstelling van Puppy’s te vinden op de grotere jazzfestivals ter wereld. Snarky Puppy zelf in voltallige band is dan weer wat zeldzamer. Toch trad de band uit Brooklyn al meermalen op in de grote zaal van één van Neerlands best klinkende zalen. De grote zaal van Muziekgebouw Frits in Eindhoven stond zaterdagavond dan ook afgeladen vol toen jazzfestival So What’s Next? de band programmeerde.
Het optreden in Eindhoven stond grotendeels in het teken van het laatste album van het collectief, ‘Immigrance’. Met Shaun Martin op keyboards en trompettist Mike Maher gaf de band al direct te kennen zich er niet makkelijk af te maken. Maar ook gitarist Mark Lettieri, saxofonist Chris Bullock en percussionist Nate Werth brachten de pups al snel tot grotere hoogte. Toch was het naast League zelf toetsenist Justin Stanton die de grote waarde van de band was.
Pas na een dik half uur spelen greep League de microfoon om de zaal te bedanken, de groep onnodig te introduceren en wat oude vrienden te begroeten. Het was één van de spaarzame momenten die de band aangreep zich vocaal te beroeren. Niet verder nodig ook, gezien de muziek het werk deed.
Waar jazzfusion doorgaans de voetjes snel van de vloer doet krijgen, was het publiek in Eindhoven van een andere klasse. Geen geroezemoes, gezeur, geduw of geklaag. Connaisseurs in optima forma, zowel on stage als off stage. Zoals het hoort. Zou een wederzijds respect wellicht een juiste benaming kunnen worden genoemd?
Snarky Puppy beroerde zichzelf en bracht het Eindhovense publiek in vervoering met een performance die tot de Champions League van de fusion genoemd mag worden. Een headliner van So What’s Next waardig, zo toonde het negental Brooklynianen zich, zaterdagavond in Eindhoven.
De Puppys bouwden een imposante setlist op tot een hoogtepunt, dat tegen het einde kwam met ‘Chonks’, van dat laatste nieuwe album ‘Immigrance’. Het hoogtepunt werd door League aangegrepen om de zaal in te zetten voor een polyritmisch geklap op hoog niveau: Eindhoven was niet voor niets de polyritmische handklaphoofdstad van de wereld. De humor tussendoor bewees dat de mannen nog steeds het plezier in het spel niet waren verloren. Het nummer ‘Xavi’ bewees dat dan ook minutenlang met hulp van het Eindhovense publiek.
Waar de Lichtstad zich met Fifth een nieuwe jazzclub rijker mag wanen, bewees het Muziekgebouw Frits zich toch overduidelijk de Eindhovense Jazztempel te zijn. Want waar Yes en King Crimson het summum zijn van de progressieve rock, is Snarky Puppy dat voor de jazzfusion. En die stonden toch maar mooi op So what’s Next.
Foto’s (c) Mira van der Hagen / Maxazine