Gisteren stond trombonist Ryan Porter samen met ‘The West Coast Get Down’ in een uitverkochte ‘Bird’ in Rotterdam om zijn nieuwe album ‘Force For Good’,dat in Juni van dit jaar uit kwam, te promoten. Dit is de eerste tour waarin Ryan zelf de hoofdrol speelt. Voorheen speelde Porter een minder prominente rol in de tours van saxofonist Kamasi Washington. Bij deze tour zijn de rollen omgedraaid.
De zaal was goed gevuld toen de band zijn opwachting maakte op de bühne. Er werd afgetrapt met het nummer ‘Madiba’ van Porters nieuwste album. Met dit stuk wil Porter muziek geven aan de overpeinzingen van Nelson Mandela. In dit nummer werd al meteen duidelijk dat alle bandleden uiterst talentvol en op elkaar ingespeeld waren. Er was een goede rolverdeling en alle bandleden kwamen aan bod.
Tijdens de show legde Porter uit dat de naam van zijn nieuwste album een nalatenschap is aan John Coltrane. In een interview zei Coltrane ooit dat er veel mensen zijn die het kwade aanhangen. Hij had er voor gekozen om een kracht voor het goede te zijn. Porter wil met zijn album een bijdrage leveren aan de goede krachten vrede, liefde en éénheid door muziek. Hij grapte dat Coltrane helaas niet meer onder ons is, maar dat wij nu Kamasi Washington hebben om hem te evenaren. Verder zei hij dat hij moest wennen aan de omgekeerde rolverdeling tussen hem en Kamasi. In andere tours kon hij chillen en moest Kamasi tussen de nummers door het woord nemen. Nu was het precies andersom. Porter bleek deze rol met verve te kunnen brengen, want op de momenten dat hij het woord nam had hij alle lachers (inclusief die van zijn band genoten) op zijn hand.
Gedurende de hele show was duidelijk dat de muzikanten de beste krachten bij elkaar naar boven konden brengen. Het was goed hoorbaar dat ze al van jongs af aan met elkaar spelen. Voor alle leden was een solo weg gelegd. Het spel van Washington was uiterst delicaat. Porter excelleerde diverse keren, met name tijdens de toegift. De bassolo van Miles Moseley was uitzonderlijk te noemen toen hij zijn akoestische bas omtoverde tot een elektrisch instrument met verschillende effecten op de pedalen. Toetsenist Brandon Coleman leek in trance te zijn tijdens zijn solo en wist het aanwezige publiek mee te voeren. Drummer Tony Austin wist alles perfect te omlijsten met zijn strakke spel en kreeg ook zijn momenten van improvisatie, waarin hij wist te imponeren.
De boodschap van Porters laatste album werd zeer duidelijk tijdens deze avond. De positieve energie spatte er van af. Het kan niet anders dan dat het aanwezige publiek deze show met een positief gevoel heeft verlaten.
Foto’s (C) Mira van der Hagen
