Voor de 8e keer organiseerde JM International de finale van hun jaarlijkse muziekwedstrijd voor jongeren tussen 13 en 21 jaar, voor de tweede keer werd het gehouden in de Muziekgieterij, Maastricht. 8 bands uit de uit deelnemende landen kregen elk 10 minuten om hun muziek te laten horen voor een vierkoppige jury en het publiek. Laatsgenoemde bestond spijtig genoeg uit de andere deelnemers, mensen van de organisatie en een tiental bezoekers. Wel kon de de rest van de wereld alles volgen via livestream.
MC Omar presenteerde de finale en deed dit op zeer enthousiaste en niet overdreven manier, tussen de optredens door stelde hij vragen aan de jury over wat de kracht van muziek is, hoe belangrijk het voor mensen en vooral jeugd kan zijn; alsook met technische vragen over waar beginnende op moesten letten in deze snel veranderende sector. Daarnaast werd elke band, voorafgaand hun optreden, voorgesteld via een video.
De spits werd afgebeten door de Nederlandse deelname Bricked Out. Het vijftal uit Arnhem had niet de nationale finale gewonnen, maar omdat winnaars Queen’s Pleasure hadden gekozen om deel te nemen aan Popronde. De zangeres kwam op, zwaaiend met een Nederlandse vlag en dat kon men aan de muziek ook duidelijk horen waar de roots liggen van de 3 jongens en 2 dames. Men hoorde invloeden van Krezip en Bettie Serveert. Terwijl in het tweede nummer het meer jazzy is, met hier daar rap erin. Een van de jury lede gaf aan dat ze eens moesten proberen om nummers van 10 minuten en langer te maken; omdat ze een heel goede opbouw hebben van hun nummers.
De tweede band kwam uit Brazilië; het viertal Entalpia. Ze maakte al direct een politiek statement door het podium op te komen met een vuist in de lucht. Een soort van Braziliaanse jazz werd er ten horen gebracht. De zangeres bewoog zeer vloeiend en theatraal. Later legde een van de juryleden uit, omdat hij Portugees verstond, dat de teksten zeer protest gericht waren en dat deze wel ondersteund werden door het theatrale en de muziek. Het publiek zag ook dat alle bandleden met veel emotie en vanuit hun gevoel muziek speelden. Ondanks dat de frontvrouw zeer aanwezig was, bleef de band een geheel.
Een prachtige combinatie was de volgende deelnemer: Bordeaux uit Kroatië. Een vijftal volledig uit mannen bestaande groep die ook in hun moedertaal, Kroatisch, zongen. Energieke gitaar rock/pop waarin men de invloeden van de vroegere U2 hoorden alsook The Smiths en The Stone Roses. De zanger was gekleed in een mooi zwart pak met een krijtruit print, zeer stijlvol. De jury had als werkpuntje dat ze meer dynamisch op het podium moeten zijn.
Syndrom uit Polen bracht meer progressieve rock met grote jazz invloeden. Het viertal bestond uit 2 broers, waarvan één alles componeert. De toetsenist/saxofonist was pas 15 jaar. De muziek deed denken aan de heel vroege progrock uit eind jaren ’60 begin ’70. De jury plakte er wat nieuwere namen op als invloed zoals: Primus en Soul Coughing. Ze vonden het zeer goed dat nummers eerst heel catchy klonken, dan uitweiden naar meer progressief en weer terug dat catchy herpakten.
Uit het zuiden van Afrika kwam Wenyombwe; meer bepaald Zimbabwe. Het zestal bracht een mix van Afrikaanse traditionele en moderne westerse instrumenten. Hun kleding en schmink was tot in de puntjes afgewerkt en de groep stond er als een geheel. Drie-stemmig, wat zeer goed samen klonk. Het was zo vrolijk, energiek en met veel plezier gespeeld, dat de 10 minuten zeer snel voorbij waren.
Tijd voor iets totaal anders uit Frankrijk, want Fire Wheel bracht death metal. Een vrij moeilijk genre voor een buitenstaander om dit te beoordelen, maar het trio bracht het zeer goed. Vooral de energie van de basgitarist was een genot om naar te kijken en te beleven. De andere deelnemers vormden snel een moshpit, waar MC Omar zich ook nog in smeet. Een van de jury leden is een Siciliaan en zei dat onlangs de Etna nog uitbarstte, maar dat deze heren nog krachtiger waren. Energie die zo goed was dat je, ookal was je er niet mee bekend, ermee ingezogen werd.
De voorlaatste deelnemers kwamen uit Noorwegen. Arata is een duo dat uit drum en bass bestaat. Men dacht eerst dat er gebruik werd gemaakt van een gitaarsample, maar het bleek dat de basgitarist zijn basgitaar zo vervormd heeft, dat het klonk als een gitaar. Geïnspireerd door de vroegere punk, met toch rock, metal en jazz elementen erin. Beide volledig in wit gekleed: een wit t-shirt, witte korte broek, witte sportsokken en witte sportschoenen. Een volledige instrumentale set boordevol energie en passen gelijk in het rijtje van The White Stripes, Royal Blood en Dead Poets; door toch volledig zichzelf te blijven. De jury werd omvergeblazen en het enige wat ze eigenlijk konden vragen was waar de inspiratie lag van het witte tenue; waarop men antwoordde: “bijna iedereen draagt zwart.”
En dat was dus wat de laatste deelnemer deed. Volledig in zwart gekleed met hier en daar een jeans hesje, bracht Diatryma uit Zweden zware metal. En daarmee was alles wel gezegd. De jury vond wel dat het totale plaatje klopte: een goede dynamiek, technisch heel goed, ook vocaal zeer uitmuntend en de ritmische veranderingen waren goed; zodat et niet saai bleef.
De jury trok zich terug om te delibereren en in de tussentijd was er een optreden van een band uit Heerlen: Ikega. Een rock trio dat goeie catchy tunes speelden met veel energie. Meer de jaren 90 alternatieve punkrock.
De jury was nog niet klaar en toen werd nog wat muziek gedraaid door de geluidstechnicus. Heerlijk crazy tunes uit de jaren 50 en 60. En hiermee kon men zien dat alle deelnemers in de afgelopen 3 dagen een goede band hebben opgebouwd. Ze danste samen en leerden van elkaar danspasjes. Prachtig om te zien dat muziek en bier mensen bij elkaar brengt; ongeacht achtergrond en status.
Na bijna een uur was de jury klaar. Er werd gejureerd volgens een checklist en deze werd anoniem ingevuld. De punten van de vier juryleden werden dan samengeteld en zo werden de plaatsen bepaald.
Een van de prijzen was een optreden op Eurofest 2020 in Strasburg en deze prijs ging naar het Nederlandse Bricked Out. Er was ook een publieksprijs, waarvoor men online kon stemmen op facebook en twitter. De eer was voor Entalpia uit Brazilië.
En dan was het tijd voor de top drie. Nummer 3 en een cheque van €250 was voor Entalpia. De tweede plaats en de prijs van €500 was, voor vele verrassend omdat men dacht dat het de winnaars waren: Arata. De winnaar mocht naar huis met €1000; plus tour van een jaar en coaching en deze prijs en eer was voor Wenyombwe.
Al bij al een prachtige beleving om te zien dat er een zeer goede toekomst voor de muziek is. En daarentegen weer spijtig dat voor dit soort wedstrijden weinig animo is. Zeker een aanrader om volgend jaar de Nederlandse editie bij te gaan wonen en dan de internationale final online te bekijken. Het is nog niet bekend waar dat het allemaal gehouden wordt, dus hou de Facebook pagina van Imagine Netherlands maar in de gaten.
