Daar waar de Limburgzaal van het Parkstad Limburg Theater in Heerlen toch vooral bespeeld wordt door gevestigde namen in rock, pop en bluesmuziek, was daar op zaterdagavond dan een breuk met dit beeld toen niemand minder dan Ronnie Flex, samen met zijn begeleidingsband Deuxperience, voor een volledig uitverkocht huis mocht komen spelen.
Het publiek was ook behoorlijk veel jonger dan het doorsnee publiek dat verwelkomd wordt in het PLT. Vanavond lag de gemiddelde leeftijd rond de 15 jaar en het overgrote deel van het publiek bestond uit meisjes. Uitschieters naar beneden waar ook volop aanwezig. Kinderen van een jaar of 7 vergezeld van moeders die speciaal voor hun kinderen van die plastic opstapjes hadden meegenomen die ze nog in de garage hadden staan, zodat er tenminste nog over de reling van het balkon heen gekeken kon worden. Kinderen met grote gehoorbeschermers over hun oren, die in afwachting van Ronnie Flex, gezellig stonden te swishen.
Flex had al sinds 2013 gebouwd aan zijn muziekcarrière, maar hij werd in 2015 in een klap een mainstream gevestigde artiest door het legendarische ‘Drank & Drugs’ dat hij samen met Lil’ Kleine uitbracht. Vanaf dan gaat Flex skyhigh en staat er geen maat meer op zijn populariteit. Hij viert successen op alle grote festivals en venues. Hij rijgt hitsucces aan hitsucces en behaalt enorme, haast ongelooflijke aantallen streams op de diverse streamingplatforms. Hij kreeg ook breed erkenning door het winnen van twee Buma NL-awards.
De 7-koppige begeleidingsband Deuxperience trapte af met het nummer ‘Non-Stop’, afkomstig van het succesvolle album ‘Nori’. Toen Flex na een verlengd intro in een zwart wit gestreepte outfit van flanel (of wacht, dat zal wel Chanel moeten zijn) het podium op kwam werd hij met groot enthousiasme onthaald door de Limburgse jeugd. Smartphones gingen massaal de lucht in en honderden kids begonnen het optreden te filmen. De show werd meteen een versnelling hoger gegooid met ‘Nu sta je hier’, een track die Flex origineel samen met de mannen van Broederliefde dropte. In deze track was meteen goed de inkickende auto-tune te horen die op de stem van Flex zit. Uiteraard wordt dit technische hulpmiddel in deze muziek als stijlfiguur gebruikt, maar het is wel duidelijk dat Flex de plug in niet uit pure luxe en artistieke vrijheid is gaan gebruiken.
Als derde nummer volgde weer een samenwerking met Lil’ Kleine: ‘Loterij’ een grote hit, die door de hele zaal uit volle borst werd meegezongen. De band achter Flex speelde vooral met de ritmes mee. Heel veel stond op de computer mee te spelen. De computer kan hier echt als een 8e bandlid gezien worden. De jonge adolescenten in de zaal kon het verder niet boeien, zij hadden inmiddels de avond van hun leven, en Flex wist de zaal probleemloos voor zich te winnen. Meisjes wilden Flex cadeaus geven, hij schudde handen en zweepte de zaal verder op. De man is ongekend populair en toen halverwege de show het concert even werd stilgelegd vanwege het feit dat er iemand flauw was gevallen en medische hulp nodig had, riep dit onwillekeurig gedachten op aan de hype rond Doe Maar in de jaren ’80.
Via ‘Fan‘, en ‘Red Me’ en het swingende ‘Pull Up’ vervolgde de show zijn weg. Ondanks het grote succes kwam Flex wat vlakjes over. Natuurlijk, hij stond er, maar hij leek toch niet echt het heilige vuur te hebben deze avond. Bezorgd gaf hij zijn publiek het advies dat ze toch vooral wel hun huiswerk moeten maken. Of hij nu ‘Energie’ bracht, ‘Wacht’ of ‘Blijf bij mij’, het was een groot hitfestijn.
Toen Ronnie Flex op Pukkelpop speelde vorig jaar raakte een jonge bezoekster zwaargewond in een zogenaamde moshpit waartoe Flex zijn publiek opriep. Blijkbaar heeft dit niet genoeg indruk gemaakt op Flex, want ook in de uitverkochte Limburgzaal riep hij op tot de moshpit. De kinderen werden opgeroepen een zo groot mogelijke cirkel te maken in de toch al erg volle zaal, waarna de kids zich vol overgave in de moshpit stortten. Spectaculair? Zeker, echter hoeveel erg jonge kids stonden daar in die zaal die niet eens wisten wat een moshpit is? Als je dan murw gebeukt thuiskomt heb je ook niet meer zo veel aan Flex eerdere advies je huiswerk toch vooral te maken.
Vervolgens bracht Ronnie Flex de hit ‘Omarm me’, origineel samen met Blof. Dit nummer moet gezongen worden, en toen viel Ronnie Flex toch echt onbarmhartig door de mand. Zelfs met de auto-tune full throttle was dit niet te doen voor de jonge Flex. Niet dat het voor het publiek nog verschil maakte. Als Flex op dat moment een akoestische gitaar ter hand had genomen en een Brel-chanson had gecoverd had men het ook prima gevonden. Chapeau.
Toen verliet de band het podium en bracht Ronnie samen met zijn drummer nog een aantal tracks als tape-act. Het leek vanaf dat moment of Ronnie thuis kwam in zijn natuurlijke habitat. Zonder band ging hij veel harder, ging hij volledig viraal. Daar was de energie die eerder in de show onzichtbaar was.
Met ‘In een Jet’ uit 2013 en ‘Opgekomen’ van het album ‘Remi’ kwam een einde aan de show. Zaallicht aan. Geen toegiften. Het publiek keerde, massaal whatsappend, huiswaarts. Buiten stonden hun ouders ze op te wachten. In het voorbijgaan drapeerde een bezorgde moeder haar jas om de frêle schouders van een veel te schaars gekleed meisje. “Mam ik was even bang toen de mensen gingen vechten”, hoorden we haar in het voorbijgaan tegen haar moeder zeggen. Die moshpit? Misschien toch nog eens over denken, Flex.
Foto’s (c) Anita Martin
