Afgelopen zaterdagavond 30 maart liep het steeds mooier programmerende poppodium de Nieuwe Nor in Heerlen tot aan de laatste plek toe vol om zangeres Michelle David, begeleid door haar Gospel Sessions, een warm welkom te bieden voor hun laatste optreden van de ‘Walk with me Tour’. Deze tour had de band al door heel Europa gebracht en het succes van de band, het format en de stem is de laatste jaren alleen maar groter geworden. De verwachtingen reizen de band vooruit, voortgestuwd door een allengs langer wordende lijst van mooie recensies en enthousiaste social mediaberichten.
Michelle David & the Gospel Sessions hebben met hun laatste album ‘Gospel Sessions 3’ wellicht wel hun queeste volbracht. Op de eerdere albums zochten gitaristen Onno Smit en Paul Willemsen nog naar oorsprong, historische verbanden en authenticiteit van hun heilige graal van inspiratie, maar op ‘Volume 3’ komt de payback voor de zoektocht, en vervlecht de geest van Sister Rosetta Tharpe zich moeiteloos met de meer moderne rhythm & blues, funk en soul zoals die vanaf het begin van de jaren vijftig van de vorige eeuw zijn opgang maakte. Dat deze muziek nog steeds enorm veel mensen aanspreekt bleek al eerder uit het enorme succes van de helaas veel te vroeg overleden Sharon Jones, die samen met haar Dap Kings in hetzelfde idioom wereldwijd succes wist te behalen.
Rond de klok van negen beklom de band het podium en tikte af. De driekoppige band, bestaande uit Onno Smit, Paul Willemse en Bas Bouma, klonk verrassend vol en breed. De sound ademde authenticiteit door de gekozen drums en de welhaast levend ademende buizenbakken die licht overstuurd werden. Heerlijke sound. ‘Soldier’ van het ‘Volume 2’-album werd meteen warm ontvangen door het publiek in Heerlen. Ritmisch dansend op de zich steeds herhalende riff kwam zangeres Michelle David vanuit de backstage het podium op. David heeft een heel mooi en apart aura om zich heen. Ze straalt, is expressief en laat er geen twijfel over bestaan dat ze hier op het podium datgene stond te doen waarvoor ze bij haar geboorte in Winston-Salem ooit in de wieg was gelegd. Tegen zoveel power vanaf de eerste seconde was de zaal niet van plan lang weerstand te bieden. Als dit de voorbode was van wat ons te wachten stond, zou het een memorabele avond worden.
David verontschuldigde zich voor haar Barry White-stem. Zo aan het einde van de tour en door een verkoudheid vond zij zichzelf niet optimaal bij stem. She could have fooled me. Het was wel te merken dat ze zichzelf hier en daar wat in toom hield, maar dat was op geen enkele manier van invloed op de intensiteit en de kwaliteit van haar optreden. Het gas bleef erop en de zaal werd ingepakt met ‘There’s a light’, ‘Walk with me’ en succesnummer ‘Taking it back’. Bij ‘Nobody’ (but the Lord) werd het gaspedaal even losgelaten. Een mooie keuze om dit nummer hier in een ander arrangement te brengen. Op het album is het een mooi en breed gearrangeerd orkestraal nummer, met een mooi blazersarrangement gespeeld door ‘ The Jakthorns’. In de Nieuwe Nor was het veel kleiner, intiemer en Michelle liet haar stem even rusten. Toch hoorde je ook hier, net als op de albumversie, die gelijkenis in de stem. De stem die bij tijd en wijle veel doet denken aan die van Diana Ross, waar Michelle David dan ook ooit de achtergrondvocalen bij verzorgde.
Michelle David won het Limburgse publiek moeiteloos voor zich in. De band speelde geweldig, en het spelplezier, met name bij Bas Bouma achter de drums, spatte van het podium af. De mannen hadden hun huiswerk goed gedaan. Bij de meeste nummers bleef de Hofner-bas op de standaard staan en speelden Willemsen en Smit de baslijnen op de dikke snaren van hun gitaar, onderwijl natuurlijk gewoon de begeleiding doorspelend. Knap gedaan en het klonk erg authentiek. ‘Tell Me Why’, ‘He loves me’ en afsluiter ‘Gonna be Allright’ gingen er bij het Heerlense publiek allemaal in als het manna uit de hemel bij de Israëlieten.
Voor Michelle zelf kunnen alleen maar superlatieven gelden. Wat een mooie, authentieke, lieve vrouw staat daar op het podium. Wat een energie, kracht en overtuiging als ze het publiek aanspreekt de liefde predikt. Respect voor een artiest die zichzelf op een podium voor een uitverkochte zaal zo bloot kan en wil geven. Anders dan te vervallen in onechte poses en show stond hier een vrouw die op een gegeven moment haar aangeplakte oogwimpers van haar oogleden trekt en weggooit, omdat ze haar hinderen. Weg met de opsmuk. Weg met het theater. What you see is what you get.
Vanaf dat moment ging Michelle David, hogepriesteres van de liefde en het respect, zonder gene voor in de hoogmis die deze avond werd opgedragen hier in Heerlen. Een zaal vol discipelen sloot zich bij haar aan en gaf de liefde terug. Het werd een gedenkwaardige avond. Michelle David & the Gospel Sessions zijn dit festivalseizoen nog volop te zien.
Foto’s (c) Patrick Strouken / Maxazine
