Vorig jaar bracht de Noord-Ierse rockband Therapy? het album ‘Cleave’ uit. Dit was hun 15e release sinds hun debuutalbum ‘Babyteeth’ uit 1991. Sindsdien levert de band met grote regelmaat puike albums af gevuld met aanstekelijke alternatieve rock van de zwaardere soort met een hoog meezinggehalte. ‘Cleave’ werd wereldwijd goed ontvangen, vrijdagavond 24 januari deed de band de Maastrichtse Muziekgieterij aan ter promotie van het album.
De Muziekgieterij maakt steeds meer naam en faam als het poppodium in het Zuiden waar je moet zijn voor verrassend goede en veelzijdige programmering. Onnodig te zeggen dat met een band als Therapy? op het podium de zaal vrijwel volledig uitverkocht was. Het was gezellig druk met rockliefhebbers van alle leeftijden in het publiek.
Om klokslag halftien tikte de jarige drummer Neil Cooper af voor opener ‘’Wreck it like Beckett’. De band trok meteen een muur van gitaren op die de rest van de avond bleef staan. Het nummer, van het laatste album, is zo’n typische Therapy-oorwurm die zelfs al na een keer horen makkelijk mee te zingen is. De band heeft in Nederland nooit de status van hitparade-band weten te halen, en toch heeft de band een goot aantal lekkere meezingers op het repertoire staan die door de fans van a tot z worden meegezongen. In de Muziekgieterij maakte de band met ‘Expelled’, ook van ‘Cleave’ en ‘Die Laughing’, van hun meest succesvolle album ‘Troublegum’ meteen duidelijk dat ze gekomen waren om een feestje te bouwen.
Frontman Andy Cairns zette vanaf het begin in op een snelle en complete onderwerping van het Maastrichtse publiek. Hij maakte niet veel woorden vuil aan aankondigingen of introducties, maar met krachttermen doorspekt riep hij het publiek op tot meezingen, en werden de handen de lucht in gegooid. Wat een heerlijk basaal tijdverdrijf is dat toch, zo’n ouderwets rockconcert! Na een kleine dertig minuten had de band er al 10 nummers doorheen gejaagd. Het publiek was gewonnen, tijd voor de genadeklap. De band ging van het podium af en badend in het roze licht werd de backingtrack van ‘Diane’, de cover van Hüsker Dü ingestart. Na afloop van dit, massaal meegezongen, nummer dankte Cairns het “imaginary orchestra” voor de begeleiding.
Het geluid was vanavond wat minder dan we gewend zijn in de muziekgieterij. Dat zal ook aan de soort muziek liggen die de decibelmeter in bij de FOH-mixer nauwelijks de ruimte gaf om onder de 95 Db te komen. Toch was het slechts een detail dat deze avond echt niet kon verpesten, zoals ook de valse samenzang die de band de hele avond niet meer goed kreeg. Na 16 nummers en een dik uur spelen verdween de band na ‘Stop it, you’re killing me’ even plotseling als ze waren opgekomen. Het publiek bleef wat stil achter en moest even tot zich door laten dringen dat de band niet meer op het podium stond. Omdat het publiek nog een aantal publieksfavorieten had gemist was er echter de zekerheid dat de band wel weer terug zou komen en dat leidde tot een wat vreemde tien minuten waarin de bandleden van T-shirt wisselden en het publiek wat gelaten op de terugkeer van de band wachtte.
De band kwam terug en had de beste meezingers bewaard voor de encores. Met onder andere ‘Isolation’, ‘Nowhere’ en als defintieve afsluiter ‘Succes, Succes is Survival’ sloot de band een krachtig optreden in de muziekgieterij af. Na meer dan dertig jaar heeft Therapy? haar naam als solide live act wederom bevestigd. Als ze zo doorgaan, zijn we nog lang niet van ze af. Het optreden in Maastricht bleek een effectieve therapie te zijn tegen de lichte vorm van winterdepressie waaraan zo velen lijden in deze tijd.
Foto’s (c) Anita Martin, AnnaPileaFotografie
