Het zou oorspronkelijk iets eenmaligs van twee maanden zijn. Bruce Springsteen die akoestisch en zonder zijn vertrouwde E Street Band in het intieme Walter Kerr Theatre op Broadway in New York een reeks concerten zou geven. Met een vaste setlist (ook niet gebruikelijk voor Springsteen) en persoonlijke verhalen uit zijn autobiografie ‘Born To Run’ uit 2016. Het idee ontstond bij hem nadat hij begin 2017 akoestisch in het Witte Huis had opgetreden voor Barack Obama en zijn familie voor zijn afscheid als president. Ondanks de belachelijk hoge prijzen (wat haaks staat op zijn imago als man van het hardwerkende volk) was iedere avond binnen no time uitverkocht en werd het uiteindelijk tot een reeks van 14 maanden verlengd. Voor wie de oversteek naar New York plus de peperdure tickets te veel was is er nu alsnog een kans om de show mee te pakken. Want nu is er een concertregistratie op cd (op vinyl verschijnt het in januari) en een beeldregistratie vanaf zondag op Netflix.
In het Walter Kerr Theatre is slechts plaats voor 960 plekken. Voor Spingsteen’s doen is dat intiem. Zeker als je bedenkt dat hij normaal voor duizenden staat op te treden in stadions of festivalvelden (twee jaar geleden nog op het Malieveld in Den Haag). De intimiteit weet hij goed over te brengen. Zelfs als je er niet bij bent geweest en je nu enkel de audio- en beeldregistratie hebt. Springsteen is in zijn songs natuurlijk een groot verteller geweest, maar ook buiten de nummers om in deze show. Voorzien van zijn humor (zo vertelt hij dat hij als ‘Mr. Born To Run’ vroeger maar al te graag zijn geboorteplaats New Jersey wilde ontvluchten, maar er tegenwoordig nog steeds 10 minuten van vandaan woont), maar ook een persoonlijk en soms indrukwekkend inkijkje in zijn leven. Zoals het verhaal voorafgaand aan ‘Born In The U.S.A.’. Het nummer werd in de jaren ’80 bij uitkomst verkeerd begrepen en misbruikt door toenmalige president Reagan, maar komt nu deze sobere akoestische versie tot zijn recht als de protestsong zoals Springsteen het oorspronkelijk bedoelde.
De nummers die hij hier heeft geselecteerd uit zijn rijke catalogus worden hier veelal in een ander sober arrangement uitgevoerd. Het levert bijzondere versies op, zoals het hier enkel op piano gespeelde ‘Tenth Avenue Freeze-Out’ van het album ‘Born To Run’. Het nummer gaat over het ontstaan van The E Street Band en wordt hier een indrukwekkend eerbetoon aan de overleden saxofonist Clarence Clemons.
Ook bijzonder op het live album is een nummer dat niet standaard werd gespeeld tijdens de Broadway shows: ‘The Ghost Of Tom Joad’. Springsteen besloot in juni zijn vaste setlist te onderbreken vanwege de situatie aan de Amerikaans-Mexicaanse grens waar kinderen werden gescheiden van hun ouders, toen ze illegaal de grens probeerden over te steken. Hier horen we weer de Springsteen die we jaren gemist hebben; de Springsteen die zich ontfermt over de misstanden in de wereld. De laatste jaren leek hij meer op het verleden te rusten, terwijl hij in 2012 nog vurig uit de hoek kwam met ‘Wrecking Ball’. Dat wordt momenteel node gemist in deze Trump-tijden. Hopelijk weet hij die draad na deze Broadway shows weer op te pakken.
Maar ondanks dat hij hier wel erg gemakkelijk op het verleden rust geldt ook hier weer een regel die al decennia bij The Boss geldt. Weinigen weten zo een publiek live in te pakken als hij. Zowel in grootse stadions als (nu blijkt) in een kleinschalig theater. Waarbij hij een persoonlijk inkijkje in zijn ziel en in zijn leven geeft. (9/10)
