Rachel Kramer, wie was dat ook alweer? Een kleine opfrisser: Was eind vorig millennium vervanger van Ilse DeLange bij de band Cash on Delivery, won in 2001 Starmaker en had grote successen met K-otic. Na het uiteenvallen van K-otic probeerde Rachel het enkele jaren solo, deed samen met Waylon in 2005 mee aan het Nationaal Songfestival, deed mee met het Talpa-programma In de huid van… en had een kortstondige reünie met enkele K-oticleden als Bliss. Tussendoor deed ze achtergrondzang bij verschillende projecten, zong ze enkele titelsongs voor TV en film. Tot ze weer een grote klapper maakte en tweede werd bij X_Factor in 2009, achter Lisa Hordijk. En dan deed ze in 2016 ook nog een gooi naar de titel tijdens The Voice of Holland en had ze een reünie met K-otic in AFAS Live. Het mag wel duidelijk zijn dat Rachel er alles aan doet, en ook nog eens met het nodige succes.
Met zo’n lange carrière is het vreemd te noemen dat de Rotterdamse kleindochter van Cock van der Palm (Letten we op Feyenoord-fans!) Rachel Kramer pas nu met haar debuutalbum komt. ‘Home‘ is het resultaat van een bijna 20-jaar lange carrière met diepte-, maar ook veel hoogtepunten. Ze trekt op ‘Home’ wat richting Nashville, een beetje terug naar de oorsprong. Ze vroeg Rob Crosby (Lady Antebellum, Ilse DeLange, Waylon) om enkele nummers van haar plaat te produceren en dat is duidelijk te horen. Crosby drukte een herkenbare stempel op het album, dat duidelijk beschreven kan worden als een popplaat met een gelikt countryrandje. Jack van de Ven (ook Waylon!) produceerde de andere nummers, die wat dieper overkomen.
Singer-songwriter Hebe Vrijhof schreef het grootste deel van de teksten, en ondanks dat is ‘Home’ een persoonlijk aandoend album geworden. Niet meer dat vrolijke van K-otic, maar diepgravende nummers, die niet alleen inspiratie laten horen uit de country-hoek, maar ook hier en daar wat Adele. ‘Dreaming’ is dan weer een nummer dat wat Shakira-invloeden heeft, terwijl je op ‘Dream Girl’ overduidelijk Shania Twain hoort. Zo is vrijwel ieder nummer op het album een verrassing op zich en dat is knap. De grootste verrassing is wellicht ‘Ebb and Flow’ aan het einde van het album, waarbij Rachel aan het begin voor het eerst en het laatst op de plaat een klein stukje in het Nederlands zingt voor haar dochter Saja. Met de ruis op de achtergrond is het een overduidelijke thuisopname, die echter zeker niet misstaat op het album.
‘Home’ is geen album waar je direct 10 singles van zal aantreffen in de top 40, hoewel ‘Dream Girl’, ‘See my life’ en ‘Breakfast diners’ absolute radiohits zouden kunnen worden. Het heeft wat jaren geduurd voor het album uit kwam, maar Rachel Kramer mag zeer zeker trots zijn op het resultaat. Na vele samenwerkingen heeft ze met ‘Home’ bewezen ook solo zeker haar vrouwtje te kunnen staan. (8/10) (Nash Music)