De eerste editie van Vliegende Vrienden van Amstel ging zaterdag van start. Dit om het 20-jarige bestaan van de Vrienden van Amstel en het 5-jarig jubileum van de Flying Dutch te vieren, waardoor een combinatie van beide ontstond. Bij Flying Dutch worden verschillende DJ’s per helikopter van stad naar stad gebracht voor meerdere optredens op die dag. Dit gebeurde zaterdag dus met de vrienden van Amstel: 51 artiesten, 100+ bandleden in 3 steden. In Amsterdam, Zwolle en in Eindhoven, waar Maxazine aanwezig was.
De dag begon met Broederliefde, de Rotterdamse band Nederlandse rapgroep afkomstig uit Rotterdam. De groep, bestaande uit Emms (Emerson Akachar), Jerr (Jerzy Rocha Livramento), Sjaf (Javiensley Dams), Edson (Edson Cesar) en Mella (Melvin Silberie) deden hun ding op heerlijke manier, en opende de heerlijke dag zoals dat hoorde.
De volgende band was Bløf, die begon met een tweetal nummers waarna ze al snel gezelschap kregen van Joshua Nolet van Chef’Special, om samen ‘Harder dan ik hebben kan’ te zingen.
Na een aantal nummers van Chef’Special keerde Bløf weer terug en dit keer voor het opnieuw uitgebrachte nummer ‘Omarm me’. De band bracht het samen met Ronnie Flex, wiens stem zonder autotune niet echt goed tot stand kwam en zelfs de tekst een paar keer kwijt was.
Na een paar keer gezegd te hebben dat het toch wel vroeg was ging de show weer verder met Bløf en Chef’Special.
Na deze vaak wisselende setup was het tijd voor Fedde LeGrand die vooral zijn grootste hits ten gehoren bracht om het publiek lekker wat energie te geven. De show vervolgde met de twee vrienden Jeroen van Koningsbrugge en Van Velzen, die met veel te grote sombrero’s op samen ‘Mexico te brengen. Volgens hen van de beste zangeres van Nederland, De Zangeres Zonder Naam. Vervolgens verliet Jeroen het podium weer, zodat Van Velzen zijn drie grootste hits kon spelen. Na afloop kondigde hij zijn vriend André Rieu aan, waarna Jeroen verkleed en met viool het podium betrad om zogenaamd een nummer te spelen. Hij bracht hierna zijn versie van ‘Wit licht’. Opvolgend was het de beurt aan Marco Borsato om het publiek te vermaken met zijn beste nummers. Tijdens het zingen had hij voldoende tijd om naar zijn fans te zwaaien en een hand te geven, en zijn show werd afgesloten samen met Jeroen en Van Velzen.
Ondertussen was het veld steeds voller komen staan waardoor mensen bang werden voor verdrukking en de lange rijen voor het eten en drinken maakte het ook niet echt beter. Het publiek klaagde dat er te veel mensen toegelaten waren op het terrein, maar dit mag voor het aanwezige publiek de pret niet drukken en ging dus lekker verder.
Kraantje Pappie, Diggy Dex en Maan zorgden samen voor een speciaal momentje voor de jongeren. Maan liet overduidelijk horen dat ze definitief is doorgebroken aan het Nederlandse popfirmament. Samen met Kraantje en Diggy, die elkaar in stijl goed versterkten, werd het een combinatie die een vervolg mag krijgen.
Het volgende half uur werd het publiek goed in beweging gebracht door de radio-dj’s Coen & Sander. Zij draaiden een aantal dance hits en lieten het publiek flink op en neer springen. Op gegeven moment coverden ze André Hazes’ ‘Bloed, zweet en tranen’ op hun eigen manier. Het werd ‘Shirt uit, en zwaaien’, waarna ze het hele publiek vroegen om hun shirt uit te trekken en ermee boven hun hoofd te zwaaien.
Toen ze het publiek goed opgewarmd hadden, was het tijd voor DI-RECT. Zanger Marcel Veenendaal wist het podium goed te benutten met zijn soepele dansmoves. Samen met Jacqueline Govaert zongen ze The Scene’s ‘Iedereen is van de wereld’.
Halverwege kwam Typhoon ook mee het podium op. Nadat Jacqueline het podium verlaten had, speelden DI-RECT en Typhoon samen een viertal covers; ‘Fight for your right’, ‘Walk this way’, ‘Crazy right now’ en ‘Jump around’. De nummers werden goed meegezongen door het publiek. Hierna werd het podium overgelaten aan de mannen van Typhoon, die er een erg vrolijke en energieke show van maakten, op blote voeten.
In tegenstelling tot Typhoon lukte het Lil’ Kleine niet om het publiek mee te krijgen. Samen met zijn dj bracht hij een aantal nummers, maar het publiek bleef aardig stil. Pas toen hij André Hazes Jr. erbij haalde om samen ‘Zij gelooft in mij’ te zingen kwam er enige respons uit het publiek.
Het was tijd voor de volgende samenwerking en dit waren Xander de Busonjé, André Hazes Jr en Nick & Simon. Samen zongen ze ‘Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder’ van Ramses Shaffy. Nog een aantal eigen nummers van deze zangers, en vooral bij André Hazes zong het publiek goed mee toen hij een aantal nummers van zijn vader voorbij liet komen. Aan het eind kwamen ze nog eens met z’n vieren samen om af te sluiten met ‘Houdoe en bedankt’, wat in Brabant natuurlijk goed ontvangen werd.
Ondertussen stonden de volgende twee alweer klaar: DJ’s Lucas & Steve gingen een half uur lang hun los om het publiek nog eens flink te laten springen. Bij de laatste act werd het wat dichter bij huis gezocht. Guus Meeuwis bracht zijn klassiekers ‘Ik wil je’ en ‘Het is een nacht’ om vervolgens zijn nieuwste single ‘Je moet het voelen’ te spelen.
Tot slot om een echte bierregen te laten beginnen kwamen de mannen van Rowwen Hèze het podium op om samen met Guus de laatste paar knallende nummers van deze zonnige dag te spelen.
Het was de eerste editie van de Vliegende vrienden van Amstel en het was een erg mooie dag. Er waren 12 helikopters voor nodig om de artiesten de hele dag door over de drie podia te verdelen, maar alles liep erg soepel en zonder vertragingen. Met de ruim 43.000 bezoekers was het erg druk, waardoor je soms lang moest wachten. Sommigen hebben zelfs 2 uur moeten wachten voor de pendelbus, maar op deze kleine probleempjes na was het een erg mooi festival met veel mooie muzikale samenwerkingen. Zoals het er nu uitziet zal dit niet de laatste worden!
foto’s: Emily Parry
