Ze is inmiddels 71 jaar, maar ‘the Godmother of Punk’ Patti Smith is niet van plan om een stapje terug te doen. Ze is dit jaar veelvuldig in Nederland. Deze maand staat ze bijvoorbeeld op Lowlands, maar eerst deed ze met twee uitverkochte avonden in Paradiso Amsterdam aan, waarvan deze avond het tweede optreden is.
Ze opende met ‘Ghost Dance’ en ‘Redondo Beach’ van het album ‘Horses’ uit 1975, waarna ze iets recenter in haar catalogus ging met ‘Wing’ (dat ze opdroeg aan haar dochter Jesse). Om daarna weer een klassieker te spelen en haar enige echte hit in Nederland: ‘Dancing Barefoot’. Het was het moment waarop het echt loskwam. Evenals bij de daarop volgende verrassende cover van ‘Beds Are Burning’ van Midnight Oil, en ‘We Three Kings’ dat vurig werd gespeeld. Dat ze daarna het podium even verliet en haar band de Jim Carrol-cover ‘People Who Die’ liet spelen was misschien wat overbodig, maar ze kwam al snel weer terug. Het was één van de twee nummers die zij niet zong. Daarvan was die andere, een cover van ‘I’m Free’ van de Rolling Stones, meer geslaagd. Hierin werd een snippet van ‘Walk on the Wild Side’ van Lou Reed geïmproviseerd.
Al snel volgde haar andere bekende hit, die ze opdroeg aan haar overleden man Fred ‘Sonic’ Smith: het onvermijdelijke ‘Because The Night’ dat Bruce Springsteen haar schonk in 1978. Ze plaatste het in de tegenwoordige tijd in haar introductie bij het nummer door haar mening te verkondigen over de huidige smartphonegeneratie. Dit zou een aantal minuten later nog eens terugkeren.
Net als de avond ervoor was ze rap van tong. Spontaan beantwoordde ze enkele vragen uit het publiek. Bijvoorbeeld waarom ze haar linkerhand in verband had. Over het algemeen was ze goed gehumeurd, maar een enkeling kreeg een veeg uit de pan van haar. Dat gebeurde twee keer. Eerst toen zij een promotiepraatje hield voor haar nieuwe boek ‘The New Jerusalem’ en iemand uit de zaal riep ‘Don’t do it’. Waarop ze hem even op zijn plek zette met een regel uit de eerder gespeelde Stones-cover: ‘I’m free to do what I want’. De tweede keer dat iemand op een regelrechte aanval kon rekenen was tijdens de lang uitgesponnen versie van ‘Gloria’ van Them waarin ze iemand opmerkte die filmde. Ze zou er tijdens de toegift nog op terug komen en haar excuus ervoor aanbieden, maar legde ook uit dat ze hier niet stond om te acteren in iemand’s smartphone video.
De toegift begon met de Elvis Presley-cover ‘Can’t Help Falling In Love’ die zij beter tot hun recht lieten komen dan de gladde zouteloze cover waarmee UB40 ooit een hit had. Om vervolgens zinderend af te sluiten met het nummer dat een cultklassieker is geworden, en een andere lading kreeg door de aanslagen in Parijs: ‘People Have The Power’.
Op haar 71ste gedraagt ze zich meer als iemand van 30 met haar nonchalante gedrag en het spugen op het podium. Echter is ze ook naar eigen zeggen zo old skool dat ze er de voorkeur aan geeft dat haar bezoekers haar concert in realiteit ervaren, en niet door het schermpje van een smartphone. Waarmee ze wel duidelijk wilt maken dat het bij haar nog altijd om haar songs draait. Die weet ze op haar 71ste nog altijd vol vuur te brengen.
