Afgelopen zaterdag deed Legendary Albums Live het prachtige Atlas Theater in Emmen aan. Na Stevie Wonders’ ‘Songs In The Key of Life’ en U2’s ‘Joshua Tree’ is het dit jaar de beurt aan Erwin Nijhof om een ode te brengen aan één van de best verkochte albums allertijden: Dire Straits’ ‘Brothers In Arms’. Het album stond maar liefst negen weken op nummer 1 in de Amerikaanse album charts. Vier singles werden er van dit album uitgebracht en alle vier haalden ze de top tien in Amerika en Engeland, maar de twee grootste hits waren natuurlijk: ‘Money For Nothing’ en ‘Walk Of Life’. De laatste zou, als het aan de producent had gelegen, niet op het album komen, maar de bandleden stemden tegen en zo werd het nummer alsnog op het album gezet. En werd het ook nog eens een grote hit.
Bij binnenkomst in de theaterzaal was het podium volledig donker, op twee spots na die een rode Fender 1961 Stratocaster verlichten. Dit is de gitaar waarbij je aan Dire Straits frontman Mark Knopfler denkt. Echter heeft deze gitaar niks met het album ‘Brothers In Arms’ te maken. Op de hoes van het album staat zelfs maar één ding: Mark Knopfler’s 1937 14-fret National Style ‘O’ Resonator-gitaar. Een gitaar die daar erg op lijkt staat ook voor Erwin, in het donker, klaar op het podium. Beide gitaren werden weinig door Erwin gebruikt en vooral de rode Strat was meer een decorstuk. Erwin speelde liever op de twee andere gitaren die voor hem klaar stonden: een akoestische gitaar en een witte Fender Strat. Ook Marcel de Groot had een grote collectie gitaren meegenomen maar deze zullen we niet allemaal bespreken.
De show begon zoals verwacht: het hele ‘Brothers In Arms’-album werd gespeeld, of toch niet? De oplettende toeschouwer had ‘Money For Nothing’ niet voorbij horen komen. Toch ging de band vrolijk door met het programma en speelden ze wat stukjes van nummers van inspiratiebronnen van Dire Straits frontman Mark Knopfler. Daarin zat bijvoorbeeld en erg mooi uitgevoerde cover van J.J. Cale, gezongen door Marcel de Groot. Hierna nam Erwin weer het woord en vertelde dat ze nu het volledige album hadden gespeeld en na de pauze wat andere nummers van de Dire Straits zouden spelen. Het publiek bleef stil dus vroeg Erwin “We hebben toch het hele album gespeeld of niet? Of missen jullie misschien nog een nummer?” Wederom bleef de zaal stil. Niet gewend om in het theater er doorheen te schreeuwen of te praten bleef het publiek rustig. Dus bleef Erwin vragen of het tijd was voor de pauze met de woorden: “Zijn er dan helemaal geen fans in de zaal? Zullen we dan maar pauze houden. Hebben jullie echt geen nummer gemist?” Gelukkig voor Erwin riep er iemand vanuit de zaal “Money For Nothing”. Erwin leek duidelijk opgelucht dat iemand het nummer riep en de band zette meteen het nummer in.
Na de pauze speelde de band, zoals gezegd, verschillende nummers van de Dire Straits. Te beginnen met twee nummers van het eerste album ‘Dire Straits’ uit 1978. De band leek na de pauze iets losser te worden, misschien omdat de druk om ‘Brothers In Arms’ zo goed mogelijk te spelen nu verdwenen was. Ook Erwin nam wat vaker het woord en vertelde uitgebreid over de vele hoogte- en dieptepunten van zijn eigen carrière. Het kwam er niet allemaal even soepel uit, maar dat droeg eigenlijk alleen maar bij aan zijn verhaal. Erwin is een gewone man die maar één grote passie heeft: optreden en muziek maken. Dat hij soms kranten moet rondbrengen om rond te komen maakt hem niet uit. Als hij maar mag optreden. Erwin zal nooit bekend staan als een groot verteller op het podium, maar om zijn zangstem en gitaarspel. En dat vindt hij zelf, waarschijnlijk, ook veel belangrijker.
De band bestaat dit jaar, naast Erwin Nijhof, uit Marcel de Groot (gitaar), Jan-Peter Bast (toetsen), Jelske Hoogervorst( sax/zang), Arie den Boer (drums) en Marco Dirne (bas). Topmuzikanten die allemaal hun tijd krijgen om een solo te spelen. Vooral het fantastische gitaarspel van Marcel de Groot viel op, dat op sommige momenten beter was dan dat van Mark Knopfler zelf. Ook het stevige drumwerk van Arie den Boer viel meteen op. En dit is misschien een gelegenheidsband, maar zo zag en klonk het absoluut niet.
Na de pauze speelde de band verschillende nummers van de Dire Straits en lieten ze vooral horen hoe divers de muziek van de Engelse band is. Een leuk moment was toen de band de grootste hit wilde spelen die Mark Knopfler geschreven heeft: ‘Private Dancer’. Een nummer dat niet door Knopfler zelf werd gezongen maar door Tina Turner. En Tina Turner zou deze avond als special guest komen optreden, maar stond helaas in de file bij Coevorden…. Dan maar een zangeres uit de zaal vragen haar te vervangen. Een lokale zangeres was gevraagd om dit nummer samen met de band te spelen, wat ze geweldig deed. Niet veel later werd de show swingend afgesloten met ‘Sultans Of Swing’.
Kortom: Legendary Albums Live ‘Brothers in Arms’ is een show die elke Dire Straits fan moet hebben gezien, maar vooral moet hebben gehoord. De show is nog tot eind mei te zien in verschillende theaters door het land.
Foto’s (c) Filip Heidinga
