Dotan trapte de tweede dag van “zijn” 7 Layers festival af met een korte inleiding hoe het zo allemaal gekomen was. Hij gaf aan dat het voor onbekende buitenlandse artiesten vaak lastig was om in ons land te spelen, “Niemand kent mij nog”. Hij wilde graag meteen het podium delen met artiesten waar hij in geloofde. Hij gaf de opdracht mee “Ga vooral de route maken en verschillende dingen zien. Er is niets kwetsbaarders dan alleen op een podium te staan en je eigen ding doen”. Dat is precies wat Adna deed, ze trok haar eigen plan. Met veel trots kondigde Dotan haar dan ook aan. Niets te veel gezegd, met een prachtige wonderschone heldere stem gecombineerd met technisch en virtuoos gitaarspel wist ze het publiek te raken.
Alex Vergas stond in zijn eentje op het podium. Het ultieme voorbeeld van het idee dat Dotan had. Alex was de afsluiter van het festival vorig jaar, speelde bij Dotan in het voorprogramma en in De Wereld Draait Door. Daarna was er geen houden meer aan en was hij doorgestoten in de hitlijsten en regelmatig te horen op de Nederlandse podia. Normaal speelt Vergas met band maar speciaal voor 7 Layers ging hij weer terug naar het begin. Weer alleen met gitaar, heel intiem en klein gespeeld. Wauw, wat een bereik in zijn stem van laag tot hoog en alles haarscherp. Hij liet zijn kwaliteiten tot in alle raffinement horen.
L.A. Salami in de Vondelkerk, gewapend met gitaar en mondharmonica, stond helaas wat in het donker. Dit hadden meer artiesten dit weekend, ze staan niet allemaal even graag in de spotlight. Er werd een Happy Birthday ingezet voor Tom, een jarige in het publiek. Hij kreeg de wijsheid van de Talisman bezongen door L.A.Salami als cadeau. L.A. Salami stond als een echte troubadour voor zijn publiek.
Lucy Rose vliegt de hele wereld over, net terug uit Azië gaat ze morgen naar New York waar ze opent voor Paul Weller, dus bijzonder dat ze hier was. ‘Moirai’, de favoriete song van Lucy Rosé volgens Dotan die hij graag wilde horen, dus pushte hij daar bij zijn aankondiging voor. Zelf deed ze er erg negatief over het nummer, maar het was een prachtig gevoelig nummer!! Ze gaf aan oncomfortabel op het podium te staan, daar had ze muzikaal gezien geen reden toe, prachtige stem met een warm timbre. De twee muzikanten op bas en elektrische gitaar vulden de muziek mooi aan. Het gevolg was een lekker in het gehoor liggende sound. Een sessie die ze samen met Alex Vergas had opgenomen werd op het podium gespeeld nadat Alex uit het publiek gehaald werd, “just for you”.
John Smith in de (te) kleine zaal van Paradiso kreeg de opmerking uit het publiek “You’re far too good”, die hij beantwoordde met “hi dad”. Hij had meer grappige opmerkingen en stond relaxt op het podium. Met zijn rauwe stem was hij een aangename afwisseling van alle heldere stemmen eerder op de dag.
Via Twitter, FaceBook en Instagram had Dotan geprobeerd contact te krijgen, hij kreeg echter geen antwoord, toen maar 6 berichten achter elkaar. Daarna kwam er een gesprek, nu zijn ze goede vrienden en werkte ze samen aan de nieuwe EP van Tebbutt. Dustin Tebbutt was de eerste artiest met meer elektronische instrumenten. Hij schreef vele nummers voor series en had meer dan 5 miljoen streams. Tebbutt bouwde met verschillende effecten achter elkaar een mooi nummer op. De Australiër wist zó te boeien dat er te weinig tijd was om op tijd bij een volgende act te zijn.
De al eerder op het festival Eurosonic gehoorde Saint Sister wist nu in uitgeklede versie met alleen zang harp en enige elektronische ondersteuning wederom zeer te boeien in de Vondelkerk. Ze brachten onder andere een nieuw nummer wat op hun nieuwe plaat zal komen, ‘Tin Man’, zoals gewend prachtige harmonische stemmen gecombineerd met de harp. In de kerk klonk het nog beter door de galm. Naast hun eigen nummers als Madrid en Blood Moon waagden ze zich aan ‘Dancing in the Dark’ op harp met de twee perfect op elkaar aansluitende stemmen, alsof je aan de poort van de hemel staat waar de engelen voor je zingen.
Wederom eindigde mijn avond in De Duif, dit keer met een prachtig concert van Lisa Hanningan. Ze begint helemaal solo met alleen haar stem als instrument, waarmee ze direct de juiste toon zette. Daarna kwam nog een gitaar en banjo aan te pas om haar stem een extra layer te geven. Het gastoptreden van Luke Sital Singh gaf dit optreden nog meer glans. Deze prachtige kerk leent zich prefect voor deze vertellende concerten een mooi decor waarin deze 2 dagen veel moois te horen was.
Het 7 Layers festival voldeed ruimschoots aan de behoefte van het publiek om verwend te worden met verschillende mooie intieme en smaakvolle luistermuziek die uit vele windstreken van de wereld was samengebracht. Opvallend en eigenlijk voorspelbaar, het was tijdens het hele festival overal muisstil tijdens de optredens. Er was terechte en volle aandacht voor de muziek, ook wel eens mooi om dat mee te maken! De keuze van muzikanten was divers, de locaties, ondanks de afstand, prachtig en zeker voldoende om alvast aan de 3de editie van dit bijzondere festival te gaan werken.
Een grappige noot van de organisatie, op de achterkant van het weekend-bandje stond al de datum van de 3de editie van het 7 Layers Festival. Voor de liefhebbers: zet de data 22 & 23 september alvast omcirkeld in je agenda voor 2018.
Foto’s (c) Hans Kreutzer / Maxazine
