Met ‘Unbroken Line’ is van de in Dublin woonachtige Ciara Sidine de tweede cd verschenen. Haar eerste, ‘Shadow Road Shining’ uit 2011, kreeg overal lovende kritieken. Dat het zes jaar heeft geduurd voor de tweede cd uit werd gebracht zal ongetwijfeld te maken hebben met het feit dat Ciara in het dagelijks leven al ruim twintig jaar werkt als boekredacteur.
Op ‘Unbroken Line’ staan twaalf nummers, waarvan er elf door haar zelf zijn geschreven. Zij wordt begeleid door Conor Brady (gitaar), Justin Carroll (toetsen) en Dave Hingarty (drums) en een handvol andere muzikanten. De productie was in handen van Sidine en Brady. Muzikaal gezien zitten we ergens tussen folk en blues. Wat opvalt is dat er weinig typisch Ierse klanken naar boven komen. Zoals het een goed singer-songwriter betaamt schrijft Ciara ook haar liedjes uit persoonlijke ervaring en observaties. Ze zingt over het respect hebben voor vrouwen en voor hun lichaam (‘Trouble Come Find Me’), over de vrouwen die hebben geleden in de opvangtehuizen van Magdalene Laundries (‘Finest Flower’), maar ook nummers over de liefde vinden we hier. Mijn favorieten zijn het jazzy gezongen ‘Watching The Dark’ en het vlotte, licht rockende ‘Wooden Bridge’.
Het is een indrukwekkend album geworden. Prima gemusiceerd en gezongen en de nummers zijn goed geschreven en mooi. (7,5) (eigen beheer)
