Zes jaar geleden werd de Andy T – Nick Nixon Band opgericht, een samenwerking die drie cd’s heeft opgeleverd. Zanger James ‘Nick’ Nixon is nu te ziek om nog op te treden en Alabama Mike (Benjamin) treedt in zijn voetsporen. Nixon zingt op zes nummers mee en op nogmaals zes is de nieuwe man te horen. Hier wordt letterlijk het stokje overgegeven. Andy T (Talamantez) is vanzelfsprekend te horen op gitaar. Naast een uitstekende backingband was Anson Funderburgh achter te knoppen te vinden en speelt hij op een aantal nummers mee op gitaar.
Opvallend is het verschil in de vocalen. Nixon heeft een donker, enigszins rauw geluid, terwijl de nieuwe man een duidelijke tenorstem heeft. Het gitaargeluid van Andy T is leidend op het album. Zijn stijl is onmiskenbaar West Coast. Het album heeft gewoon alles wat je mag verwachten. Een goede band, fraaie blazers, goed gitaarwerk van zowel Talamantz en Funderburgh en geweldige soulvolle zang. We horen soul, rockende blues, slowblues en dat alles gegoten in de typische West Coast-stijl en af en toe neigend naar de Texas Blues als Funderburgh zijn onmiskenbare gitaargeluid laat horen. Het is moeilijk om twee of drie favoriete nummers aan te wijzen; ze zijn allemaal ongeveer even goed. Gewoon zelf luisteren dus.
Realiserend dat dit wel eens de laatste opnamen van Nixon zouden kunnen zijn geeft het album nog een extra emotionele lading mee. Prachtig. (American Showplace Music) (8/10)
