Wekelijks komen er bij Maxazine vele tientallen albums binnen. Het is echter onmogelijk ze allemaal te behandelen, vandaar dat we een aantal albums uit de lijst hebben genomen en hieronder kort bespreken.
Aynsley Lister – Eyes Wide Open
Aynsley Lister behoort in Engeland tot de hele groten van het NewBritish bluesgenre. Sinds het zeer popgerichte album ‘Home’ uit 2013 zijn de mogelijkheden hem live in ons land aan het werk te zien zeer sporadisch aanwezig. Altijd al balancerend tussen een blues- en popgeluid bleek deze laatste plaat voor de programmeurs en bluesliefhebbers in Nederland toch een stap te ver richting de pop. Met dit zeer gitaargeoriënteerde nieuwe schijfje maakt Aynsley duidelijk een pas op de plaats en wekt hij met zijn achtste studio album de indruk terug te gaan naar oude tijden. Uiteraard blijft de zachte en hoge zang zoals dat op als zijn eerdere albums is te horen. Tenslotte is juiste deze zo kenmerkend voor zijn popgerichte sound. Fans van het eerste uur kunnen de plaat blind aanschaffen. Voor degenen die na ‘Home’ zijn afgehaakt is een luistersessie zeer aan te raden. De balans tussen blues en pop is echter weer helemaal terug. Aysley Lister is Back On The Blues Track! In zijn huidige tourplanning is slechts één optreden in Nederland terug te vinden. Op zondag 20 november zou het Bluescafe te Apeldoorn best eens overvol kunnen gaan worden! (8/10) (Straight Talkin’ Records) (Door: Gerrit Harmsen, BluesZine.nl)
Alter Bridge – The Last Hero
Met alweer hun vijfde album zochten de heren van Alter Bridge een manier om zichzelf te overtreffen. Dat valt niet mee als je in een band speelt als Alter Bridge. Met eerdere albums als onder andere ‘Blackbrid’ (2007) en ‘Fortress’ (2013) ligt de lat dus hoog. Bij ‘The Last Hero’ ligt de focus op helden en leiderschap, een thema wat goed past bij de hedendaagse ontwikkelingen wereldwijd, en wat dus het publiek ongetwijfeld zal aanspreken. ‘The Last Hero’ is een goed album. Hebben de heren zichzelf overtroffen? Dat was misschien wel een te moeilijke opgave. Het album mist een kraker als ‘Blackbrid’ of een ‘Calm The Fire’, van die nummers waarmee met name Miles Kennedy in een keer een zaal plat kan leggen met zijn weergaloos stemgeluid. Muzikaal gezien is het zeker uitdagend en heeft gitarist Mark Tremonti een zeer belangrijke rol in het geheel. ‘The Last Hero’ is een aanrader voor de fan, maar zal waarschijnlijk niet zo goed vallen als voorloper ‘Fortress’. (8/10) (Napalm Records) (Door: Juliëtte Ruygrok, RockMuZine.nl)
