Na drie zonnige dagen begon uitgerekend de zondag met uren lange regenbuien. Dat weerhield de duizenden mensen er niet van om zondagochtend naar de Alpha te trekken. Niet voor muziek deze keer maar voor de clowneske act van Yuri van Gelder. Het heeft niets met muziek te maken maar was een geweldige stunt van de organisatie en Yuri kon hiermee een lange neus trekken. Indrukwekkend om de sportiviteit van Yuri te zien, maar de wandeling naar de tent duurde langer en was vermakelijker dan deze vertoning.
Philp Glass Ensemle
Een dappere keuze om grootmeester Philip Glass en zijn eigen dertienkoppige ensemble te programmeren op de zondagmiddag. Zeker in combinatie met de stomme film Koyaanisgatsi (1982) in een verduisterde Bravo. Net na de middag stond de grote tent al vol en bleef iedereen anderhalf uur geboeid kijken en luisteren! Het was muisstil in de tent en het enige wat je soms hoorde was een platgetrapt bekertje of de enorme hoosbuien die het dak raakten. Het langste optreden van het weekend werd afgesloten met een explosie van een ruimtetoestel en de rondvliegende brokken werden gedragen door de opzwepende muziek. Een staande ovatie was zeker verdiend voor Philip Glas maar ook voor de organisatie.
Hans Teeuwen
Nadat de ringen weer zijn opgeborgen mag een andere clown zich gaan opmaken voor zijn show. Hoewel de regen de hele ochtend een modderpoel van het terrein wist te maken, was het in het “uurtje van Teeuwen” wonderbaarlijk lekker weer. Zeker 20.000 man lag zich te verkneukelen om de eerste tonen waarin Hans met een varkensmasker het podium op danste. Tenminste… dat dachten wij allemaal… Teeuwen liep gewoon even later doodleuk naar voren en zei: “Haha jullie dachten ik dat was, hè? Nou 1-0 voor Hans!” Hij oogde ontspannen en kreeg al gelijk het gros vreselijk aan het lachen met grove grappen over masturberen en piemels. Hij liet natuurlijk ook de kans niet liggen om terreur en popmuziek een draai om de oren te geven. “Zeker met een band die hierna komt, weet je het nooit” doelend op Eagles Of Death Metal. De grappen over de islam waren, zeker voor zijn doen, wat aan de brave kant. Waren ze eindelijk grof, kwam er vaak meteen een excuusgrapje achteraan. De leukste was toch wel over het publiek zelf. “Ik kijk eens even naar mijn publiek vandaag…. wat een hoop mensen, en wat een kankerwit publiek joh!! Alsof ik een fles melk sta te spelen”.
Dua Lipa
Dat de Heineken stampvol stond had meer te maken met de wolkbreuk dan haar populariteit. Geprogrammeerd zijn tegenover Andy Fraso, Damien Marley en Eagles Of Death Metal had zomaar een half tentje kunnen opleveren. Maar de mazzelaars die toevallig stonden te schuilen hebben in ieder geval een leuke show kunnen zien. Het klinkt als een artiestennaam maar het is wel degelijk haar echte naam. Ze heeft jarenlang YouTube-filmpjes online gezet en is eindelijk opgemerkt, wat ook niet vreemd is met zulke looks. In een rode joggingbroek met ‘killerheels’ eronder zag er ook nog eens fantastisch uit op het podium. Naarmate het optreden vorderde ging ook haar zelfvertrouwen omhoog en ging Dua Lipa zelfs contact zoeken met haar publiek. Haar twee grootste hitjes ‘Be The One’ en ‘Hotter Than Hell’ deden het uitstekend in de vochtige tent. Het was inmiddels droog, maar de tent stond nog steeds vol.
James Blake
Dit optreden stond bijna bij de helft van het publiek aangekruist in het blokkenschema. Razend populair bij publiek en collega’s, want wie goed om zich heeft keek zag hier en daar een ‘Artist’ polsbandje de tent in schuiven. Zijn laatste album The Colour Of Anything kreeg ook weergaloze kritieken van de zichzelf geprezen muziekbladen. Blijft altijd spannend of de emotie van Blake ook overslaat in een tent vol hoge verwachtingen. En die verwachtingen waren erg hoog nadat hij drie jaar geleden de grootste verrassing van Lowlands was. Het bleef dit jaar echter een beetje hangen tussen luisteren en dansen. Net als het weer: gaan we schuilen voor de regen, of trotseren we dat beetje water? Alleen bij ‘Voyeur’ kwam er zowaar beweging in de zaal, maar dat was dan ook zo’n beetje het enige dansmomentje van het optreden. Loepzuiver, kraakhelder en foutloos optreden. Snel verder.
Eagles Of Death Metal
Dat EODM in de grote Alpha staat is toch echt mogelijk door de verschrikkelijke gebeurtenissen in de Bataclan afgelopen jaar. Ook de onhandige uitspraken van frontman Jesse Hughes deden nogal wat stof opwaaien. Muzikaal gezien is er weinig mis met de band die gewoon een goede mix geeft tussen typische American rock en sinds kort dus ook een popliedje. Maar normaal gesproken krijgt een band van dit kaliber met moeite een Heinekentent vol. Zoals verwacht geen scherpe uitspraken deze keer maar gewoon een setlist afwerken met daar tussendoor een hoop geschreeuw en er wordt zelfs een gitaar opgeofferd om de coolness (eerder koelheid) van de band te onderstrepen. Je kan niet in de koppen van de heren kijken, maar er zijn duidelijk nog wat littekens te behandelen. Het oogde helaas te geforceerd en je kan je publiek helaas niet voor de gek houden.
Chase & Status
Het zal je maar gebeuren. Op de afsluitende dag tijdens Lowlands in de grootste tent staan, terwijl het publiek doodmoe is en na een volle dag regen eigenlijk naar huis wil. Hoe pak je dat aan als middelmatige dance act? Nou gewoon overdrijven was waarschijnlijk het idee. En laat dat nou precies goed zijn verzonnen. Alleen al het drumstel lijkt wel rechtstreeks uit de ruimte te zijn geland. Al na tien minuten is de Alpha zover dat de laatste beetjes energie uit de tenen worden geperst om deze gasten een mooi publiek te geven. Vooral de energie van de MC in combinatie met de dikke beats werkten uitstekend. Met de visuals, vlammenwerpers en CO- kanonnen leek het bijna of ze de show van Major Lazer van vorig jaar wilden overtreffen. Het kwam niet in de buurt van dat optreden, maar Chase & Status was toch wel een van de leukste verrassingen van de zondag.
Foto’s: Sander van den Berg
