Bij een aflevering van De Wereld Draait Door kondigden ze hun concert met Typhoon op 9 december in de Ziggo Dome aan. Dan moet een volle zaal in Den Haag een fluitje van een cent zijn. En dat was het. De twee frontmannen van de legendarische Nederlandse hip-hopformatie Opgezwolle (met A.R.T. in hun kielzog die de taken van Delic op zich neemt) kregen die 1100 mensen met gemak in de grote zaal van het Paard van Troje.
De leeftijd van het publiek schommelde tussen meisjes van 18 en mannen van middelbare leeftijd. Terwijl de DJ ons zoet hield met hip-hop beats was Dazzled Kid te spotten in de coulissen toen hij zijn gitaar stemde. We konden dus ook een liedje of twee van DazzledSticks verwachten. Dat is niet zo gek, want deze tour heet niet voor niets ‘Opgezwolle tot nu’. De rappers geven elkaars carriére buiten Opgezwolle om ook de ruimte. Om negen uur dimden de lichten en startte het verwachtingsvolle geschreeuw. A.R.T. kwam als eerste op en begon te draaien terwijl de carrière van Opgezwolle in zwart-witclips op het diascherm dat boven het podium hing voorbij flitste. Het moment dat de in het zwart gehulde mannen opkomen zwelt het kabaal van de menigte aan. De eerste regels zijn niet te verstaan tot het door de volle zaal geproduceerde geluid wat afzwakt: “Handen in de lucht en bal ze tot vuisten!”.
‘Gekkenhuis’ en ‘Eigen Wereld’ volgden en de menigte ontplofte. Voor aan het podium was het één grote moshpit. Duwen, trekken en als er iemand valt hem of haar natuurlijk weer even overeind helpen. Na de track ‘Waar Wacht Je Op?’, die Sticks met Big2 van The Opposites uitbracht, kwam Earlrandall de Randamie oftewel O-Dog A.K.A. de broer van Typhoon het podium op lopen. Hij leek een gave te hebben om de menigte te laten luisteren naar wat hij zei om hen de seconde erna helemaal te hypen. O-Dog was niet de enige gast die avond. Na ‘Zoek de Balans’ verdwenen Rico en Sticks beiden van het podium. Het publiek, nog helemaal in de vibe, schreeuwde verwachtingsvol om meer, maar de twee rappers lieten zich niet meer zien. Ook A.R.T. verdween van achter de draaitafel. Toen flitste het diascherm van zwart naar het logo van DJ/Producer Kubus en begon het bij de mensen te dagen. Onder luid gejuich stapte de man achter verschillende producties van Opgezwolle en een kast vol van hun collega’s in de booth die A.R.T. net vrijmaakte. Voor de ogen van het publiek begon hij zijn proces van het maken van een beat. Geconcentreerd aan knoppen draaiend en plugs verwisselend keek hij niet op of om terwijl het publiek steeds harder headbopte op de geluiden die hij bovenop elkaar stapelde tot er een dikke beat ontstond die zomaar de basis een Opgezwolle track had kunnen zijn. Rico en Sticks keerden terug op het podium en deden samen met Kubus nog een nummer of twee waarna het tijd werd voor een sprong in de tijd.
Een lachende Kubus maakte onder groot applaus plaats voor gitarist Tjeerd Bomhof (Dazzled Kid) terwijl Rico weer even langs de zijlijn plaatsnam. Na een korte introductie door Sticks werd ‘Dans’ van DazzledSticks ingezet. ‘Hooligans in Bloomingdale’ volgde maar het project van Sticks en Dazzled Kid werd maar lauwtjes ontvangen. Het was een van de weinige momenten op de avond dat de moshpit stopte. Veel mensen vonden dit het goede moment om even bier te halen, anderen mopperden “Hier heb ik geen geld voor betaald!” Het was duidelijk dat de mensen voor het Opgezwolle-tijdperk en die harde beats kwamen, en minder interesse hadden in de zijprojecten van de beide rappers. Dit werd verder duidelijk toen Rico aan de beurt was om nummers van zijn soloalbum ‘Irie’ (geproduceerd door A.R.T.) ten gehore te brengen. De mix van rap en reggae was tof en een walm van wietrook vulde spontaan de zaal, maar het was te merken dat de meeste gasten stonden te springen om weer eh.. te springen.
Na vier tracks van ‘Irie’ voegde Sticks zich weer bij zijn muzikale wederhelft en droeg het eerstvolgende nummer op aan de fans. Bij het horen van de eerste beats en dat herkenbare, exotische deuntje van ‘Spaanse Vlieg’ brak de zaal weer dankbaar uit in geschreeuw en gespring. Het bier vloog door de lucht. De pit was heftiger dan ooit, alsof iedereen aanvoelde dat het concert op een einde liep, en de twee rappers overzien de vrolijke chaos met een dikke grijns op hun gezicht. Rico en Sticks hadden ‘Verre Oosten’ natuurlijk tot het laatst bewaard en alle 1100 mensen in de grote zaal van het Paard van Troje gaan nog één keer helemaal los. Springend, meeschreeuwend tot en met de laatste woorden geeft de zaal de laatste restjes van hun energie aan de twee ongekroonde koningen van de Nederlandse hip-hop, die zelf al hun enthousiasme en liefde voor het publiek deelden alsof het hun laatste concert was.
