Rond oud en nieuw is het altijd tijd voor de jaarlijstjes. Dit doen we op Maxazine al jaren, zo ook dit jaar. Recensenten, redacteuren en fotografen geven in een persoonlijke lijst hun muzikale kijk op 2015. Bekijk hieronder de eindejaarslijst 2015 van redacteur en recensent Peter van Cappelle.
2015 was op het gebied van nieuwe albums een lastiger jaar dan 2014. Vorig jaar had ik gelijk een aantal favorieten die er tussenuit sprongen, maar dat had ik dit jaar minder. Weliswaar waren er grote namen als Adele en Coldplay die nog even aan het einde van het jaar met nieuwe albums kwamen, maar beiden hebben mijn top 10 niet gehaald. Sowieso waren het voor mij niet de grote namen die in echt afgelopen jaar het meest indruk op mij hebben gemaakt. Het waren meer de singer-songwriters die er voor mij tussenuit sprongen.
10. Ryan Adams – 1989
Misschien vreemd om een coveralbum in mijn lijstje te plaatsen. Maar Ryan Adams maakte Taylor Swift’s succesalbum ‘1989’ zich volledig eigen, en overtrof daarmee het origineel. Met name ‘All You Have To Do Is Stay’ zingt hij zo overtuigend alsof hij het zelf heeft geschreven.
9. Yorick van Norden – Happy Hunting Ground
Het is jammer dat dit album een beetje is ondergesneeuwd, want met ‘Happy Hunting Ground’ leverde Yorick van Norden een sterke verzameling songs af waarop veel Beatlesinvloeden zijn terug te horen. Maar ook de invloed van Neil Young wordt erop vertegenwoordigd met de sterke protestsong ‘Divide And Rule’.
8. The Staves – If I Was
Mumford & Sons gingen in 2015 dan meer op de rocktour, maar gelukkig was folk niet verdwenen in 2015. En dat was mede te danken aan de zusjes Staveley-Taylor die met ‘If I Was’ een mooie verzameling songs uitbrachten
7. Alabama Shakes – Sound & Colour
In 2012 was ik onder de indruk van het debuutalbum ‘Boys & Girls’. Drie jaar later bewezen Alabama Shakes geen eendagsvlieg te zijn met een uitstekend tweede album. Vooral de single ‘Dont Wanna Fight’ is één van dè songs van 2015.
6. Noel Gallagher’s High Flying Birds – Chasing Yesterday
Oasis is inmiddels alweer 6 jaar ter zielen, en Liam’s afsplitsing Beady Eye bestaat inmiddels ook niet meer. Maar Noel Gallagher is niet gestopt met het schrijven van sterke songs. Zo bewees hij ook met zijn tweede solo album ‘Chasing Yesterday’.
5. Lianne La Havas – Blood
Met ‘Is Your Love Big Enough’ bracht ze een indrukwekkend debuutalbum uit. De opvolger ‘Blood’ was een iets veelzijdiger album. Het sobere geluid komt nog steeds terug in ‘Ghost’ en ‘Good Goodbye’, maar daarnaast zijn er ook reggue invloeden in ‘Green & Gold’, soul in ‘Midnight’, en zelf rock in ‘Never Get Enough’. Waarmee ‘Blood’ een gevarieerd maar ook fris tweede album is geworden van Lianne La Havas.
4. Benjamin Clementine – At Least For Now
Toen ik hem in 2013 op tv bij Jools Holland het nummer ‘Cornerstone’ zag spelen was ik al onder de indruk. Dus ik was heel erg benieuwd naar zijn langverwachte debuutalbum. Benjamin Clementine maakte die hoge verwachtingen helemaal waar met het album waarop hij heel knap klassieke invloeden met jazz wist te combineren.
3. Tame Impala – Currents
De jaren ‘60/’70 achtige psychedelica van de vorige twee album werd ingewisseld voor jaren ‘80 invloeden, maar dat bleek voor Tame Impala geen verkeerde keuze. Het is hun meest toegankelijke album tot nu toe, en (terecht) ook het album waarmee ze eindelijk ook worden omarmt door het grote publiek.
2. Tobias Jesso Jr. – Goon
Alsof het album 40 jaar was blijven liggen en nu pas is uitgebracht. Zo klinkt het debuutalbum van de 30 jarige Canadese Tobias Jesso Jr. Stuk voor stuk mooie oprechte nummers over het stuk lopen van een relatie die zo afkomstig hadden kunnen zijn van John Lennon, Billy Joel, Elton John of welke singer-songwriter met een piano uit de 70’s dan ook.
1. Florence + The Machine – How Big, How Blue, How Beautiful
Ik heb als sinds het debuutalbum ‘Lungs’ zwak voor Florence Welch. En dat is met haar laatste album niet veranderd die stuk voor stuk weer hele sterke songs bevatten. Nadat ik haar onlangs in de Ziggo Dome zag optreden wist ik het zeker: niet Adele, maar Florence Welch is voor mij dè zangeres van 2015.