Lowlands zondag: Uitbrakken en weer doorgaan

De Lowlands zondag is voor de doorgewinterde festivalganger vaak een dag om alvast wat spullen in te pakken, uit te brakken en het liefst wat later het festivalterrein op zoeken.

Afterpartees, Twenty One Pilots

Toch was er een reden om vroeg in de middag naar de India te sloffen voor een echte wake-up call in de vorm van de Afterpartees. Frontman Niek Nellens is namelijk niet iemand die halve maatregelen neemt en geen seconde gas terug neemt. Van het eerste moment springt hij van het podium, geluidsboxen en huppelt vrolijk op handen en voeten door de hele tent. Het publiek is duidelijk nog niet klaar voor zoveel energie maar blijft zeer vermakelijk staan te kijken. Dat de bandleden groot fan zijn van dorpsgenoten Heideroosjes is geen geheim en de verrassing van de middag is dat Marco Roelofs ook een poepie mee gaat zingen. De volle 90 seconden zingen ze samen ‘I Can’t Change The World’ en is Roelofs weer weg voor je door had. Goed begin van de dag dus.

De volgende dosis energie was op het andere veld te vinden in de Heineken in de vorm van Twenty One Pilots. Twee jaar geleden stond het duo al in de veel kleinere Charlie en voor veel bezoekers was dat optreden al bestempeld als hoogtepunt. De eerste drie rijen deden waren vooral bezet door jonge meiden met de bivakmutsen en witte brillen op, het handelsmerk van Twenty One Pilots. Zanger Tyler Joseph komt met zwart geverfde handen en hals op welke nog niet te zien is onder de bivakmuts. Zijn alter ego is  Blurry Face wat tevens de titel van het tweede album. De verf staat symbool voor zijn (voormalige) onzekerheid en daarmee kunnen de tieners vooraan zich prima aan spiegelen en zingen de hele set letter voor letter mee. Drummer Josh Dun speelt live mee op de geluidstape, maar toch laat het duo wel zien dat ze zelf ook wat noten op (bas)gitaar, trompet en piano spelen. Muzikaal zit het prima in elkaar met een mix van reggae, trance, rock en pop maar is het vooral de energie en de act die het leuk houdt. Crowdsurfen met een compleet drumstel, de onvermijdelijke sitdowns, klappen en meezingen tot aan salto’s en veel springpartijen door de heren maakt het erg leuk om te kijken. Het slotapplaus was oorverdovend en ook de twee mannen uit Ohio stonden bijna verbaasd te kijken van de minuten durende ovatie. De bakvissen vooraan hebben zelfs een aquarium vol gehuild.

Passenger, Awolnation

Passenger zal ook gezien of gehoord hebben dat Ben Howard heeft moeten knokken om de aandacht te bewaren in de Alpha en was het voor Mike Rosenberg een spannende middag. Het verhaal werd maar weer een aangehaald dat hij vijf jaar geleden nog in kleine buurtkroegen stond maar dankzij Ed Sheeran de kans kreeg om mee te gaan op tour, en dus op zondag voor zoveel mensen op Lowlands mag staan. In tegenstelling tot Howard weet Passenger wel te boeien door zijn liedjes en grappige verhaaltjes. De voetdrum is eigenlijk overbodig en soms zelfs irritant maar daardoor weet hij wel het publiek aan het klappen te krijgen, toch lastig als je beide handen nodig hebt voor je gitaar. Vooral de grote hit ‘Let Her Go’ en het grappige ‘Wrong Direction’ doen het uitstekend in de Alpha maar ook de Haddaway cover ‘What Is Love’ wordt door de knippende vingers van het publiek een leuke uitvoering.

Awolnation is in 2010 opgericht door Aaron Bruno die de kans kreeg om gratis gebruik te maken van de studio van Red Bull Records om wat nummers op te nemen. De EP die daarop volgde was Back From Earth en bleek met ‘Sail’ een dijk van een hit te bevatten in de Verenigde Staten. Het nummer is bijvoorbeeld al ruim 200 miljoen keer beluisterd via Spotify. Na het eerste echte album Megalithic Symphont uit 2011 kwam in maart de opvolger Run uit. Dat er nog muziekkenners zijn bewijst de overvolle India die deze act toch verkiezen boven Interpol of al een plekje op de heuvel zoeken voor Kendrick Lamar. Toegegeven, de muziek is geen bord met hapklare brokken en lastig voor top 40 liefhebbers of beginnende recensenten maar het publiek geniet met volle overtuiging. De setlist verschilt nogal van stijl, dan weer heeft het een gelijkenis met Muse om vervolgens weer een echte metal sound over te brengen met ‘Soulwars’ tot een Urban Dance Squad achtige ‘Burn It Down’. Hier houden Lowlanders van, muziek die zich onderscheidt en voor vermaak zorgt!

New Wave, Kendrick Lamar, Major Lazer

Platenlabel Top Notch had een leuk idee voor wat jonge hiphoppers en rappers die onder contract stonden. We flikkeren die gasten op Schiermonnikoog met wat drank en drugs en halen ze tien dagen later op. Het resulteerde in de groep New Wave met een gelijknamig album. Gisteren ontvingen ze daar een gouden plaat voor op Lowlands en mochten ze laten zien hoe het live uitpakt in de grote Bravo. Natuurlijk staat driekwart van de mensen te wacht op de knaller ‘Drank en Drugs’ en zijn ze eigenlijk niet zo gecharmeerd van het geschreeuw van de heren. Rico&Sticks bewezen zaterdag hoe Nederlandse hiphop gebracht moet worden maar New Wave probeerde vooral het respect af te dwingen door veel geschreeuw door elkaar. Vooral Lil’ Kleine kreeg meerdere malen boegeroep en gefluit over zich heen door zijn “gangstergedrag”. Om nou deze gelegenheid aan te pakken om “fok de politie en justitie” te roepen en het publiek om een middelvinger te vragen was schaamteloos gênant. De Bravo liep tegen het einde toch weer wat voller door dat het enthousiasme van de hele groep samen toch wel aanstekelijk werkte. Het was uiteindelijk het wachten waard want ‘Drank en Drugs’ ging er in als zoete koek en werd daarna gewoon nog twee keer gedaan, waarom ook niet eigenlijk.

Hopelijk hebben diezelfde jonge gasten wel het optreden van Kendrick Lamar meegepakt want dat was een mooie les voor ze geweest. King Lamar is namelijk een meester in timing en doseren van energie. De oogappel van Dr.Dre ontving alleen maar lovende kritieken over zijn album To Pimp A Butterfly en hij is zelf ook overtuigd van het succes van het album want hij eindigt met maar liefst drie nummers van het album met ‘King Kunta’ als grote afsluiter. Hij krijgt de Alpha zelfs bijna muisstil vlak voor de openingszin “I Got A Bone To Pick…” en de tent ontplofte.

Het meesterbrein achter Major Lazer is natuurlijk Diplo die zaterdag al op Lowlands zijn kunsten liet zien. Als afsluiter op zondag heeft hij echter een team van wel 30 man meegenomen om de boel ouderwets af te breken. Een stel briljante danseressen, confetti- en CO2 kanonnen, verkleedpartijen vuurwerk en vlammenwerpers waren onder meer de ingrediënten voor deze show. Natuurlijk is de hele set door geproduceerd en is er geen millimeter ruimte voor improvisatie maar met zo’n gelikte show zal je daar niemand over horen. Eric van Nieuwland had al eerder te kennen gegeven dat Lowlands geen podium biedt aan EDM en zou hij ook nooit Mr. Polska boeken. Des te geniaal is het gastoptreden van deze zelfde Mr. Polska samen met Ronnie Flex en kunnen ze met ‘Ravotten’ een lange neus trekken naar de festivaldirecteur. Ronnie Flex mocht zelfs voor de vierde keer deze avond ‘Drank en Drugs’ spelen met Polska als vervanger van Lil Kleine. Hoe lullig het ook klinkt, deze versie was beduidend beter dan de andere drie keer. Als Diplo dan ook nog ‘Hausa Wausa’ inzet is er geen reden meer om stil te staan en staan inmiddels ook de heuvels te dansen alsof het laatste uur is aangebroken. Dat MØ zou bijspringen tijdens de afsluiter was vooraf al bijna een zekerheid gezien haar optreden op Lowlands een dag eerder was. Afsluiter ‘Lean On’ was het teken voor het publiek om nog even de laatste procenten energie op te zoeken en alles te geven wat er in zat. Major Lazer heeft alle critici, die vooraf mopperde over deze afsluiter, de mond gesnoerd met een sublieme show van wereldniveau.

Dankzij het geweldige weer, uitstekende sfeertje en goede line-up was deze editie van Lowlands misschien wel de leukste van de afgelopen 5 jaar. Laat iedereen maar lekker mopperen, het festival in Biddinghuizen vaart nu eenmaal een andere koers dan voorheen en is daardoor uniek in zijn soort. Op 19 t/m 21 augustus 2016 mogen we allemaal weer terug naar huis.