Suus de Groot is eigenlijk al redelijk lang actief. Zo stond ze in 2011 in de finale van de Grote Popprijs, en een jaar later deed ze mee aan de Popronde. Toch kwam de aandacht pas toen ze met haar band Sue The Night door 3FM werd uitgeroepen tot ‘serious talent’ dat ook vorige week tot de Megahit ‘The Whale’ heeft geleid. Vorige maand verscheen het debuutalbum Mosaic vol met brede invloeden uit de jaren ‘60, ‘70 en ‘80 (Neil Young, Fleetwood Mac, Madonna), maar ook van Arcade Fire en Bon Iver. Momenteel doet de band een clubtour door het land waarmee ze deze avond in de Ekko in Utrecht stonden.
In het voorprogramma stond Marnix Dorrestein alias IX. Iemand anders die ooit de finale van de Grote Popprijs stond en in 2012 won met zijn toenmalige band Über-Ich. Met een toetsenist en een drummer stond hij nu op het podium. Zijn elektronisch getinte muziek was een prima opwarmer voor Sue The Night. Grappig was toen hij aan het einde van zijn set Sue The Night bedankte voor het lenen van sieraden, omdat hij zijn eigen accessoires was vergeten.
De set van Sue The Night begon verrassend genoeg met twee sobere nummers van het album: ‘She’ en ‘Beckon’. Nou is de Ekko daar nog kleinschalig genoeg voor om met twee sobere nummers te beginnen. Toch breek het ijs pas als ze als derde een uptempo nummer spelen: ‘Fool’s Gold’ dat een uitstekende volgende single zou zijn. Vanaf dat moment is de sfeer in de zaal en op het podium los. Suus de Groot is enthousiast en onder de indruk dat er zoveel mensen zijn gekomen. Onderling lijken de zes bandleden het ook naar hun zin te hebben. Dat enthousiasme komt ook over bij het publiek en dat blijft bij de daarop volgende nummers. Het gehele album komt voorbij, en de nummers blijken grotendeels live goed uit de verf te komen zoals ‘The Great Bear’ waarvan de samen gezongen harmonieën sterk aan de Fleet Foxes doen denken.
Megahit ‘The Whale’ wordt niet eens tot het eind van de set bewaard, maar is middenin gepland. Iets dat geen verkeerde keuze blijkt te zijn want het enthousiasme waarmee ‘The Whale’ door het publiek wordt ontvangen houdt ook bij aan bij het nummer wat daarna volgt: ‘Look Forward’. Suus krijgt het tijdens het nummer gemakkelijk voor elkaar om het publiek mee te laten zingen. Dat het bij dit publiek dus niet dat ene nummer is waarvoor ze komen blijkt ook bij die andere single die tegen het einde wordt gespeeld: het Fleetwood Mac achtige ‘Top Of Mind’.
Een toegift volgt met een nummer dat Suus solo zingt en dat niet op hun album staat: de ballad ‘Pity Song’. Om daarna nog eenmaal met de volledige band af te sluiten met ‘Watercolours’. Dit blijkt niet de allerlaatste toegift te zijn, want in de hal bij de merchandise doen ze vervolgens doodleuk nogmaals even ‘Look Forward’.
De ene megahit op zak is natuurlijk een goede opsteker. Maar dat het album meer mogelijke (radio)singles bevat bewijzen ze live. Met in ieder geval een handjevol catchy tracks zou Sue The Night best in de zomer van 2015 een uitstekende band kunnen zijn voor op festivals. En ook voor grotere zalen. Want wat zou het leuk zijn om later te kunnen zeggen dat je Sue The Night ooit nog eens in een zaal als de Ekko hebt zien spelen. Het is ze gegund.
Foto’s: © Sander Rijken – Maxazine
