Het jaarlijkse ZOKS Festival Venlo, wordt in 2014 alweer voor de 28ste maal georganiseerd. Het festivalterrein ligt sinds 2001 aan het Lambertusplein in Blerick. Dit plein midden in het “dorp” is omgeven door hekken en zwarte schermen. Daarbinnen voelt het nog gewoon als een buurtplein waarop een buurtfeest gaande is. Hoewel de temperatuur aangenaam is, werkt het regenachtige karakter van de avond niet zo mee.
Openingsact The Mothmen start dan ook met weinig mensen voor de bühne. Mothman is een wezen met vleugels en reflecterende rode en zou alleen worden gezien alvorens een grote ramp plaatsvindt. In dat op zich een gewaagd begin van de muzikale avond. Hoewel The Mothmen uit Kronenberg niet de winnaar werd in de finale van ‘Nu of Nooit’ (wedstrijd voor Limburgse popartiesten) waren zij voor de organisatie van dit festival wél de winnaars en een geschikte openingsband.
De eerste act op het kleinere, maar daarom niet mindere, Sounds Podium was de Venlose Lone Road Station. De regen viel met bakken uit de hemel. Verscholen in poncho’s en onder paraplu’s was er inmiddels al aardig wat publiek het gratis festival op komen lopen. De band speelt (eigen) pakkende pop-rocknummers en heeft ter afsluiting nog wat confetti in petto.
Voor het hoofdpodium verzamelen zich inmiddels de eerste paar rijen voor de hekken. Nat of niet nat, een flink aantal (jonge) mensen willen vooraan staan bij het optreden van headliner Jett Rebel. Je mag een fan zijn of niet, maar de flamboyante jonge man weet met zijn energieke optreden er wel een show van te maken. Z’n catchy nummers en performance balanceert, zoals hij het zelf omschrijft tussen Venus en Mars. Het vrouwelijke en het mannelijke. Beetje vreemd, maar stiekem toch wel een beetje een aanstekelijke festivalact.
The Baboons uit Turnhout maken een eigenzinnige mix van country, oude rock en blues en zetten de heupen van de aanwezigen in beweging. Een aangename verrassing. Voor veel bezoekers is het te laat of te nat als als afsluiter van de vrijdag, King of the World, begint. Het is rustig voor het grote podium. De overgebleven mensen staan wat te kletsen of bekijken het aan vanaf een afstandje. Het gitaarwerk is degelijk, op de zang is ook niet veel aan te merken. Ze weten me muzikaal niet te raken, waardoor ik na een half uurtje ook huiswaarts keer. Op naar morgen.
Foto’s (c) Marcel Hakvoort/Maxazine
