Vader en zoon Clawson zijn degenen die Buck 69 rond zich hebben opgebouwd. Vader Tom zingt en speelt ritmegitaar en zoon Alex is een van de andere gitaristen. De band bestaat verder uit John Sevilla (gitaar, bas en drums), David Alan (drums), BJ Love (toetsen), Randy Paredes (gitaar), Daryl Burgess (drums) en Candice Coleman Lange (zang). Buck 69 komt uit Toledo, Ohio en is in 2004 opgericht. Hun eerst cd “When She Whispers Her Name” werd in 2008 genomineerd voor een Grammy. Met “No Medicine Like The Blues” is onlangs hun tweede album verschenen.
Twaalf songs zijn geschreven door Tom Clawson, de overige door John Sevilla. Met de opener “These Blues” geeft de band meteen hun visitekaartje af. Het is stevige rockende blues met de flink scheurende gitaar van Sevilla. Dit nummer is representatief van het werk dat we op de cd te horen. krijgen. Rauw en ongepolijst, blues en rock, stevig en ook melodieus. Maar het is niet allemaal scheurwerk, want in “Dead End Road” gaat het tempo al wat omlaag en het volgende nummer “No Medicine Like The Blues” is helemaal een slowblues met een fraaie interactie tussen Toms stem en Sevilla’s lichtvoetige gitaarspel. Daarna is het weer gedaan met de rust en met intro met een paar toeteraars gaat in “That’s Life” het tempo weer omhoog. En zo wisselen de rockende en gevoelige songs elkaar af, wat zorgt voor een smaakvolle en interessant gemengde cd. Andere songs die het nog waard zijn om te worden vermeld zijn “Tell Me Why”, een lekkere slowblues met mooi gitaarspel van Sevilla, en het stevig rockende “My Car” met Alex Clawson en Randy Paredes op de leadgitaar.
Een heel leuk album, waar ik al veel plezier aan heb beleefd. En ik denk dat deze nog vaak in mijn cd-speler zal vertoeven. (8/10)(Eigen beheer)
