Van de stem van Suzanne Vega hou je of niet. Haar veelal monotone, hese, soms fluisterende stem kan gaan vervelen naar mate je er langer naar luistert, maar als je een grote variatie aan songs te bieden hebt, zoals op haar nieuwe album ‘Tales From the Realm of the Queen of Pentacles’ weet je zelf bij de grootste criticus bijna 37 minuten de aandacht vast te houden. Ook ik heb aan haar muziek moeten wennen, maar na het zien en horen van de promotie joetoepjes was ik verkocht. Waarom ze voor zo’n lange titel gekozen heeft en wat ze daar mee wil zeggen is niet helemaal duidelijk, maar ach, het beestje hoeft maar een naam te hebben.
Het heeft 7 jaar geduurd voordat de fans weer eens de beurs konden trekken om de collectie van Suzanne Vega met nieuw werk aan te vullen, maar het wachten heeft zich geloond want ‘Tales From the Realm of the Queen of Pentacles’ is een zeer goed album geworden vol folkpop, die ook de niet fans zal aanspreken. Gesteund door soms geniale instrumentale verrassingen in de begeleiding, die bij iedere draaibeurt qua aantal lijken toe te nemen, kan dit album wedijveren met het werk van hedendaagse folksingers als bijvoorbeeld Amy Macdonald. Zij hebben voor een opleving van dit genre gezorgd, maar eigenlijk maakte Suzanne Vega deze muziek al in de 80er jaren populair waardoor ik haar wil nomineren voor de titel van the ‘Godmother of Folkpop.
Zoals gezegd bevat deze cd een leuke variatie aan muzikale versnaperingen en luistert hij lekker weg. Na iedere draaibeurt ontdek je weer nieuwe geluiden die vooral met de koptelefoon op het beste tot hun recht komen.
Met ‘Crack In The Wall’ valt ze meteen met de deur in huis en de sfeer wordt met ‘Fool’s Complaint’ nog meer versterkt. Dit nummer zal de fans van Amy Macdonald zeker aanspreken.
‘I Never Wear White’ is het stevigste nummer en wordt gedragen door elektrische gitaren met een vleugje distortion. Het minste nummer is naar mijn smaak ‘Portrait of the King of Wands’, maar dan blijven er nog altijd 9 nummers over die het beluisteren meer dan waard zijn.
Je hoort een strijkorkest op ‘Don’t Uncork What You Can’t Contain’, waarna Suzanne er zowaar hiphop invloeden tegen aan gooit. Waarom ook niet, haar wereldhit ‘Tom’s Dinner’ is door veel artiesten uit de hiphop scene gebruikt en nu is zij hen een slag voor.
Op ‘Laying of on Hands’, gaat achtergrondzangeres Catherine Russell helemaal los als het tempo verhoogd wordt en daarmee tilt zij dit nummer letterlijk naar een hoogtepunt.
Elke song is raak en roept een andere sfeer op, zo geeft de handclapping op ‘Jacob and the Angel’ het nummer een flamenco achtige uitstraling mee.
De afsluiter ‘Horizon’ (There’s a Road) kent ook weer een verrassing als haar stem na een subtiele trompetsolo van Alison Balsom (van het London Chamber Orchestra), de hoogte in gaat.
Suzanne Vega staat op ‘Tales From the Realm of the Queen of Pentacles’ garant voor goed doordachte en creatief uitgewerkte composities. Als zij deze lijn op haar volgende album doortrekt heeft ze er in mij een nieuwe fan bij.
Het heeft mij in ieder geval toch nieuwsgierig gemaakt naar haar oudere werken, misschien dat ik er nu rijp voor ben. (8/10) (Amanuensis Productions)
Tracklist:
1 Crack in the Wall
2 Fool’s Complaint
3 I Never Wear White
4 Portrait of the Knight of Wands
5 Don’t Uncork What You Can’t Contain
6 Jacob and the Angel
7 Silver Bridge
8 Song of the Stoic
9 Laying on/of Hands / Stoic 2
10 Horizon (There’s a Road)