Enkele jaren geleden zijn we positief opgeschrikt door een Belg die de wereld vanuit Australië opeens verraste met zijn ‘Somebody That I Used To Know’. We vergaten soms even dat er meer muziek bestaat dan alleen Amerikaanse of Europese muziek. Gaan we nog iets lager komen we in Nieuw Zeeland en voor het eerst sinds Crowded House/Splitt Enz en Daniel Beddingfield hoorden we weer eens iets positiefs op muziekgebied vanuit down under. We kregen een cd in handen van de uit Nederlandse roots voortgekomen Anna van Riel. Het deed onze aandacht trekken en niet alleen vanwege het artistieke hoesje.
Het inmiddels alweer derde album van Van Riel staat vol met een mix van gemoedelijke folk en bluegrass. Als was het een stukje onontgonnen Texas woont Van Riel in een klein gehucht in Nieuw Zeeland, en wie het kent zou zeggen dat het leven er erg lijkt op het leven uit tv-series als MacLouds Daughters, Flying Doctors of Neighbours. Het Little House on the Prairie is het dorpje nog net ontstegen. Het plaatje van de geboorteplaats van Van Riel geeft precies de muziek weer van de Nieuw Zeelandse.
Verwacht op ‘Whistle & Hum’ geen hits. Daarvoor zijn de lage langen te veel gericht op explosieve muziek. De muziek van Van Riel leunt wat dat betreft teveel tegen de country aan, zeg maar een beetje de rustiger nummers van Lady Antebellum en dat is absoluut niet verkeerd, hitpotentie zit er echter niet tussen. Maar dat lijkt me ook niet de essentie van de zangeres. Op ‘Whistle & Hum’ brengt Van Riel gewoon een set lekker in het gehoor liggende nummers die ook nog eens gladjes geproduceerd zijn. Al met al geen straf om naar te luisteren. (7/10) (Eigen productie)