Soms zijn er dagen dat je gewoon geen inspiratie hebt om een concertverslag te schrijven. Vandaag is het echter een totaal gebrek aan het vinden van de juiste woorden om op papier te zetten wat de zieke Walter Trout gister in Tivoli aan bluesnoten de zaal in stuurde. Toch maar een poging.
Een kleine 7 honderd liefhebbers vullen de grote zaal van Tivoli als rond 20.45 Walter Trout en zijn band het podium van Tivoli betreden. De buik van Walter is er nog steeds, de leverbeschadiging heeft echter een duidelijk zichtbare gewichtsafname tot gevolg gehad en ook de spieren hebben aan omvang flink ingeboet. Thuis op de bank zitten is echter geen optie voor een muziekdier als Trout. Dus gewoon toeren, het podium op en knallen met die gitaar. En knallen doet het vanavond. De keuze blijkt vanavond te zijn gevallen op de snoeiharde hard-core blues en we horen weinig van de slepende slowblues die hij ook zo goed beheerst. Wat mij betreft jammer, want zelfs Say Goodbye To The Blues heeft niet het slepende wat het juist zo’n groot nummer maakt. Eerlijkheidshalve heb ik de uitvoering uit 1991 destijds in Tivoli, een klein jaar na het overlijden van en opgedragen aan Stevie Ray Vaughan ook nooit uit mijn hoofd kunnen zetten.
Het gros van de 700 aanwezigen geniet echter met volle teugen en sommige staan gebiologeerd naar de bijna niet te volgen vingervlugheid te kijken. De begeleiding van Rick Knapp, Michael Leasure en toetsenist Sammy Avila staat ook vandaag als een huis. Sammy mag iets langer zijn hammond kunsten laten horen, Rick speelt iets langer gitaar dan normaal en Michael Leasure geselt gewoon zijn trommels. Samen met deze geweldige basis creëert Walter Trout langzaam een sfeer in de zaal die lastig is te benoemen. De wisselwerking tussen en het contact met publiek maakt het in ieder geval weer zo’n speciale avond. Heel af en toe heb je dan het geluk dat er bij hebt mogen zijn. Kwam het door zijn ziekte?, zijn speciale optredens eerder in Tivoli, de aanstaande sluiting van deze fijne concertzaal? Maakt helemaal niets uit. Voor mij was het zo’n avond!
Foto (c) Bert Vethaak, Archief Maxazine.nl
