Passie is de drijfveer van Tyler Ward om te schrijven, te producen en op te treden. Maar vaderlief was meer gericht op de sportieve zijde van het leven en stuurde Ward meer de atletische richting op om touchdows en goals in te oefenen. Na schooltijd ging hij naar de USA Airforce Academy en speelde football. Maar het klikte niet echt tussen hem en de militaire ernst. Hij lachte te veel, zei hij zelf. En juist die lach en zijn creatieve geest deden hem ontslag nemen in het leger Hij besloot de sport te laten voor wat ze was en die andere passie, muziek, te volgen. Hij begon te spelen met ‘The Fray’, ‘The Jonas Brothers’, ‘Gavin Degraw’, ‘Agustana’ en ‘Ryan Cabrera’.
Deze optredens dreven hem richting schrijven en opnemen van eigen nummers. Een talent dat hij van moeder Susan erfde, want zij was muzikaal klassiek geschoold. Met ‘Honestly’ legt deze “all American boy” zijn debuutalbum voor. Via Facebook en YouTube is Tyler Ward een internet-begrip geworden. Zijn debuut-CD, met allemaal zelf gepende nummertjes, overtuigt een stuk minder. Hij maakt een spreidstand tussen nogal onoverzichtelijk rockachtige -tempo’s aan de ene kant, aan de andere kant worden met de laatste nieuwe producer-tools de tracks met een supermodern laklaagje afgewerkt.
Naast Tyler Ward herken je met wat verbeelding een beetje Bieber en wat Timberlake en druppelsgewijs ook enkele Linkin Park-elementen Maar zichzelf onderscheiden, profileren, lukt hem niet. Integendeel het geheel drijft soms af naar een soort ‘ land-en tuinbouw-pop’ en doet denken aan een lauw afgietsel gemaakt door een of andere Robbie Williams-kloon die verdwaald is onder de voor hem nog veel te grote spotlights.
Van de inhoud en de kracht van de teksten moet deze schijf het ook niet hebben. Maar er zitten zeer zeker aangename stukjes muziek in en vooral heel mooie intro’s. De man kan best een aardig nootje zingen, hij huppelt door de toonladders dat het een lust is, maar het geheel begint nooit echt te boeien. (7/10)(Epic/Sony Music)
