Eerste naam van de 18e Southern Bluesnight is bekend!
Het duurt nog even voordat het 29 maart is, maar de 18e editie van The Southern Bluesnight in Heerlen werpt zijn schaduw al ver voor uit.
Om jonge, opkomende bands een kans te geven om voor een groot publiek op te treden organiseerde de stichting Blues en Rootsmuziek Uit Limburg de zgn. Brul contest met als hoofdprijs: een speelplaats op de gerenommeerde Southern Bluesnight en misschien de gelegenheid om samen met enkele grote namen uit de blueswereld te kunnen jammen.
Van de 15 inschrijvingen bereikten uiteindelijk 5 bands de finale, die op vrijdagavond 11 oktober plaats vond in De Nieuwe Nor te Heerlen.
Als eerste mag Howlin’ Stone laten horen waarom zij tot de beste 5 bands van deze competitie zijn uitverkoren en 10 andere bands achter zich lieten. De jonge band uit Reuver, die pas één jaar bestaat, start voortvarend met 2 covers van Sean Costello: How in the Devil en Going Home To Live With God. Daarna volgen: Saint James Infirmary, Come Home en een prachtige vertolking van I Put a Spell On You. Hoewel de band over eigen nummers beschikt en zelfs al een cd heeft opgenomen, hebben ze voor eigen bewerkingen van covers gekozen, wat een indrukwekkende set op leverde. Een knappe prestatie van een jonge band waarvan we ongetwijfeld meer zullen horen.
Aan het begin van de avond wist radiomaker en tot spreekstalmeester gebombardeerde Jos Potting al te vertellen dat we 5 tinten blue(s) voorgeschoteld zouden krijgen en dat werd meteen bevestigd als de 2e band zijn 25 minuten speeltijd krijgt.
Miss V wordt aangekondigd als de band met meer dan 200 jaar podium ervaring en dat is te merken want men speelt losjes uit de pols een swingende set van up tempo blues met lichte jazz invloeden. Blikvang(st)er is de in een strak avondjurkje geklede zangeres Veroninique Jean, die met haar gracieuze bewegingen, maar ook soepele stem een professionele indruk achterlaat. Gehinderd door enkele technische probleempjes weet de band toch nog met Touchen Up, Believe Me Baby, That’s What Love Can Make, Don’t You Be Angry en Mess Around, 5 nummers ten gehore te brengen en laat daarmee een goede indruk achter. Qua muziek en uitstraling zou Mis V uitstekend in de entourage van het Juke-joint podium van het Parkstad Limburg theater passen, dat de sfeer van een nightclub uitstraalt. Maar er zijn nog 3 bands te gaan.
Met The Nines verschijnt er een band uit de omgeving van Venlo op het podium met als leading-lady zangeres Kristel Roulaux, die al enige bekendheid geniet als vroegere deelneemster aan The Voice Of Holland. Zij is gezegend met een dijk van een stem die gemaakt lijkt te zijn voor onvervalste bluesrock. De band kan meteen al op applaus van het publiek rekenen bij de eerste noten van Cool Chick. Supersticious begint funky maar wordt al gauw omgebogen naar bluesrock waardoor een geheel nieuw nummer ontstaat. Bijzonder mooi is Slow Blues, de naam zegt het al, een langzame blues waarop gitarist Roel Konings een ontdekkingsreisje in het onderste gedeelte van de gitaar hals start. Regelmatig zoekt hij tijdens de solo’s het randje van het podium op. De band sluit hun optreden van 3 eigen werken en 1 cover af met Crazy, dat ook op hun ingezonden demo-cd voorkomt. Aan het applaus valt af te leiden dat zij een grootse indruk bij de publiek jury maakten.
De vierde finalist tapt weer uit een ander vaatje en met Reno’s Rumble doet de mondharmonica zijn intrede. Deze band is gevormd om harmonica virtuoos Reno Sharif en bestaat uit gelouterde muzikanten die hun sporen verdienden bij bands als o.a. King Mo, Deep & the Dudes en BluesCrowns. De strakke, swingende set wordt geopend met Answering Machine, met daarna het iets tragere Three Handed Woman. Subliem harmonica werk wordt afgewisseld met strakke gitaarsolo’s en het publiek laat zich meedrijven op It Ain’t No Man, mag meezingen op Early in the Morning en gaat helemaal los op Don’t Bite the Hand that Feeds You. Een zeer onderhoudende set van een band die als één eenheid klinkt en die de pan uit swingt. Vooral bij hun laatste nummer gaan de voetjes vlijtig van de vloer.
Opvallend is dat alle bands 2 à 3 nummers nodig hadden om goed op gang te komen en dat de 25 minuten eigenlijk aan de krappe kant waren, maar om een vlot verloop te krijgen met de noodzakelijke ombouw activiteiten was men helaas aan een strak schema gebonden.
Had de jury door het hoge niveau van deze 4 bands al een moeilijke taak om de winnaar te bepalen, komt er ook nog als laatste band The New Habbit voorbij. Dit trio baart opzien met hun opmerkelijke mix van oude New Orleans, funk, blues en rock invloeden. Je zou het experimentele bluesrock kunnen noemen, maar waarschijnlijk moet de juiste benaming nog uitgevonden worden. Wat het ook is, het slaat aan en zij krijgen het publiek goed mee met hun set die bestaat uit Bring Home the Dead, Carbage Can Can, Walk Over, Chicken (als clip te zien op joetoep) en de meeklapper Banks of the River. Enkele nummers zijn ook terug te vinden op hun onlangs verschenen cd: Get Used to It. Een prima optreden dat ook indruk maakte op de meest verstokte bluesliefhebbers.
Na een vrij lange beraadslaging van de jury, bestaande uit Sammy Nijsten (Baeker Blues Side), Fons Daamen (Moulin Blues) en Bert Pijpers (Continental Records), rolden The Nines uit eindelijk als winnaars uit de bus, waarbij de uitslag van de publiek jury, dat bij de ingang een stembriefje kreeg, van doorslaggevende aard was.
Er zal dus stevig ge(blues)rockt worden in de Juke joint op 29 maart tijdens de 18e Southern Bluesnight.
