We krijgen zelden albums in handen van Deense artiesten.Via het Florence Miller Agentschap kwam het vierde album van Mike Andersen bij mij terecht. Ik had nog nooit van deze artiest gehoord en schrok dan ook dat dit album zonder titel al het vierde album was van Mike Andersen en dat hij in Scandinavië toch heel wat naambekendheid heeft. Het heeft wat geduurd eer het album te koop was. De release datum was september 2013, maar het album was reeds opgenomen in Aarhus Denemarken in 2011. Het album is een mix van soul, blues en pop. Mike Andersen beschikt over een heel mooie, frisse en aantrekkelijke stem, en dat mag zeker ook gezegd worden van de zangeressen die hem vocaal bijstaan. De nu zesendertig jarige Mike Andersen heeft voor deze cd ook nieuwe muzikanten gezocht en gevonden in Denemarken. Volgens Mike geeft de nieuwe band hem nieuwe inspiratie en levert ze ook een ander geluid op. De vreugde en vitaliteit die deze nieuwe muzikanten in zich hebben straalt zo van het album af volgens Mike. De helft van de nummers zijn door Mike geschreven en de andere helft door alle bandleden. Op het moment dat ik deze recensie aan het schrijven ben krijg ik de melding dat het album genomineerd is voor de Deense Music Awards in de categorie blues. Ik wens Mike Andersen in ieder geval proficiat met deze nominatie, al vind ik dat dit album veel meer bevat dan alleen blues.
Laten we de nummers even één voor één overlopen. De opener ‘I Wanna Go’ is een vrolijk klinkend funky uptempo nummer. Een mengeling van blues en pop. De gitaar klinkt betoverend mooi, net als de drums. De backing vocals helpen mee dat vrolijke en frisse in deze song te benadrukken. Subtiele maar prachtige toetsen van Kristian Kold op de heel moderne slowblues ‘Between Love And Dawn’. Dit nummer over verleiding en romantiek kan zo op een Robert Cray album. De Jamaïcaanse Nicole ‘Nikki’ Burt neemt samen met Mike de zang in ‘Hey Baby’ voor haar rekening. Het is een swingend nummer met wat jazz invloeden en Mike zijn gitaar klinkt heel vrolijk en smaakvol. Het tempo wordt gedrukt in de ballade ‘Run As Fast As You Can’. Het is een beklijvend nummer waar de piano van Kristian Fogh me een kippenvel moment bezorgt. Heel ingetogen gezongen door Mike. Dit is zeker één van de beste nummers op het album. Hoe veelzijdig Mike Andersen wel is bewijst hij in ‘You Don’t Need Me’. Je waant je terug in de tijd toen disco en Motown muziek hoogtij vierden. Het is een heel vlot en natuurlijk nummer. Mike blijft bij de Motown muziek met het soulnummer ‘Is It All Gonna Be OK? ‘. Dit is soul met een goede funky groove in. In dit nummer horen we ook dat Mike geen wereldvreemde mens is. Het gaat hier over de gebeurtenissen in Oslo en Utoya van juli 2011. Luidop vraagt Mike zich af: Wat moet ik mijn zoon vertellen? Hoe kan je dit onbegrijpelijke kwaad begrijpen?
Wat ‘Interlude’ op het album komt zoeken is me een raadsel. Dit instrumentaaltje duurt amper één minuut en brengt helemaal niets bij. Misschien is dit het antwoord op het onbegrijpelijke in ‘Is It All Gonna Be Ok?’. Gelukkig blijft het dipje bij deze ene minuut. Met ‘True Lovers’ speelt Mike blues van het genre zoals de Duitser Henrik Freischlader ze ook speelt. Vlotte blues met echt diepe en prachtige baslijnen, een gitaar die scherp klinkt op de gepaste momenten en de toetsen die het geheel compleet maken. Kortom een pareltje van een song. Kristian Fogh laat zich nog maar eens van zijn beste kant horen in het bluesy ‘Still Drinking’. Een ode aan The Beatles en vooral aan George Harrison komt er met het onsterfelijke ‘Something’. Ook hier verbrandt Mike zijn vingers niet. Prachtige gitaar, subliem toetsen spel en de trompet van Rasmus Boegeland en de saxofoon van Niels Mathiasen maken het meesterwerk compleet. Afsluiten doet Mike met ‘Play With Me’. Het is een vlot nummer dat bol staat van funk en soul. Een gezapig tempo neemt ons mee naar het einde van dit album.
Dit album is een leuke kennismaking met Mike Andersen. Het zit muzikaal heel goed in elkaar, er is veel variatie en de zang partijen zijn uitstekend. Hopelijk voor Mike blijft het niet bij die nominatie maar wint hij die Deense Blues Award. Het zou een leuke bekroning zijn voor deze mooie cd. (8/10)(Nordic Music Society)
http://www.youtube.com/watch?v=R8C1dikwA1k
Album Tracks:
1. I Wanna Go
2. Between Love and Dawn
3. Hey Baby
4. Run As Fast As You Can
5. You Do not Need Me
6. Is It All Gonna Be OK?
7. Interlude
8. True Lovers
9. Still Drinking
10. Something
11. Play With Me
