Ultramagnetic MC’s (Melkweg – Amsterdam, 4-7-2013)

Het begrip old skool wordt tegenwoordig zo vaak gebruikt dat je haast zou vergeten wat nou echt onder die term valt. Toen eind jaren ’80 – de jaren die later bekend zouden worden als de golden age van de hip hop – het debuutalbum ‘Critical Beatdown’ van de New Yorkse Ultramagnetic MC’s (Ced Gee, Kool Keith, Moe Love en TR Love) uitkwam, wist nog niemand dat hun werk een van de echte klassiekers zou worden.

‘Critical Beatdown’ knalde destijds de wereld in met zijn originele sound en vernieuwende sample-technieken. Verschillende artiesten gebruikten daarna juist weer fragmenten van de plaat. Zo samplede The Prodigy voor hun nummer ‘Smack My Bitch Up’ de track ‘Give the Drummer Some’. Een geremasterde versie van Critical Beatdown kwam met toevoeging van bonustracks in 2004 uit. De vier Ultramagnetic MC’s gingen de afgelopen 25 jaar vooral hun eigen weg waarbij de aandacht voornamelijk naar de eigenzinnige Kool Keith ging die, al dan niet onder zijn eigen naam, originele en bij vlagen succesvolle platen afleverde. Een paar jaar geleden kwam de groep nog een keer bij elkaar en brachten ze ‘The Best Kept Secret’ uit, een comeback-plaat die beter achterwege was gebleven.

Om het 25-jarig jubileum van hun debuutalbum met de fans van deze kant van de aardbol te vieren zijn de Ultramagnetic MC’s op Europese tournee om twaalf optredens te geven. De start van deze tour was op 2 juli in Parijs en de enige Nederlandse show gaven ze op 4 juli in de Amsterdamse Melkweg. Binnen no time was weer duidelijk dat deze mannen hip hop niet als een manier zien om maatschappijkritische vraagstukken onder de aandacht te brengen. Hip hop maken is een feest en dat moet gevierd worden. Rond een uurtje of elf stond het podium van de Amsterdamse zaal vol met afgetrainde rappers.

Ze zagen eruit alsof ze die middag met z’n allen in Amsterdam waren gaan shoppen en er een wedstrijd van gemaakt hadden wie er on stage het meest absurd kon uitzien en wie de nieuwste en meest dope sneakers droeg. De show was allesbehalve strak geregisseerd en deed chaotisch aan, af en toe leek het alsof we terug waren in de begin jaren ’90 en keken naar de repetitie van een plaatselijke hip hopband. Maar wanneer nummers als ‘Ease Back’, ‘Watch me Now’ en publieksfavoriet ‘Poppa Large’ gedaan werden, bleek weer dat er hier levende legendes op het podium stonden die nummers ten gehore brachten die de meeste mensen uit het publiek al heel veel jaren uit het hoofd kennen.

Halverwege de show rapte Kool Keith het nummer ‘Blue Flowers’ van zijn solo-album ‘Dr. Octagonecologyst’, uitgebracht onder zijn alias Dr. Octagon, en laat de groep merken waardering te hebben voor de solo-carriere van Keith. De hele avond stond op het podium een man driftig mee te rappen en wild te bewegen. Na een paar keer kijken bleek het Patrick “Rudeboy” Tilon van de Nederlandse Urban Dance Squad te zijn. Aan alles was te merken dat ook hij op zijn zachtst gezegd blij was dat de Ultramagnetics eindelijk weer eens samen op het podium stonden.

Foto’s (c) Hans van den Berkmortel