Mijn eerste kennismaking met Dana Fuchs was in 2008 tijdens het Bospop Festival te Weert. Destijds trilde de tent op zijn grondvesten en kwam het grootste gedeelte van de aanwezigen totaal overrompeld het festivalterrein weer op. Tevens is zij te bewonderen geweest op het grote Parkpop. Waar de populariteit van Beth Hart in Nederland geen grenzen kent is een echte doorbraak voor Dana Fuchs echter uitgebleven. Met ‘Bliss Avenue’ komt ze met haar 4de album na in 2011 ‘Love To Beg’ nog te hebben uitgebracht.
De titeltrack, ‘Bliss Avenue’, blijkt tevens de opener van deze plaat en geeft een prima indruk waarom ze in Amerika de hoofdrol heeft gehad in de Janis Joplin musical. Rauw, stevig, soulvol, met een fijne hammond op de achtergrond en het altijd prima verzorgde gitaarspel van Jon Diamond. Een prettige start wat wel eens een grote groep kan gaan aanspreken.
Zo horen we 2 nummers die dicht tegen de soul/gospel aanschuren. Swingend en toegankelijk voor iedereen. De achtergrondzang is een prachtige toevoeging. ‘So Hard To Move’ de eerste emotionele ballad, ingetogen en krachtig, gaat op het podium een hartverscheurende kraker worden. Met de countrysong ‘Rodents In The Attic’ krijgen we een definitieve bevestiging van de diversiteit die op Bliss Avenue is te horen. Als dan ook de akoestische gitaar nog aan bod komt begin ik me helemaal te verheugen op haar gig tijdens Bospop 2013. Het zal mij niet verbazen indien de tent weer aan Dana haar voeten zal liggen.
Dana Fuchs blijkt samen met mede componist Jon Diamond een prima afwisselend en evenwichtig album af te leveren. Een fijne mix van soul, roots, country, blues, southernrock en gospel. Een mooi album voor liefhebbers van het genre zoals Beth Hart, Sass Jordan, en bijvoorbeeld de Indigo Girls. (Ruf Records 8/10)
Dana Fuchs live in Nederland:
7 juli – Bospop Festival, Weert
20 september – De Boerderij, Zoetermeer
22 september – Bosuil, Weert
