Zo kan het gebeuren dat je wat aan het rondneuzen bent op Spotify, YouTube en meer van dat soort kanalen en opeens wordt geconfronteerd met een platenhoes die meteen een gevoel oproept. Een ‘Oh, ja!!’- momentje…
Ik had als klein jochie een langspeelplaat in mijn ‘collectie’ die op zesjarige leeftijd natuurlijk niet zo groot is. Deze LP kwam uit toen ik één jaar oud was, en was het vierde album van de band waarover ik spreek: The Groundhogs. Het album waar het om gaat is getiteld ‘Thank Christ For The Bomb’ en nu ik ‘m na al die jaren weer beluister weet ik precies waarom ik als kind al onder de indruk was van deze muziek. Nu ik de teksten beter kan verstaan en vertalen wordt het er nóg beter op. En blijkt dat deze band én dit album een fantastische geschiedenis hebben die het waard is om er aandacht aan te besteden.
De band werd in 1962 opgericht door de broers Pete en John Cruickshank en heette in eerste instantie ‘The Dollar Bills’. In 1964 gingen ze op tournee met John Lee Hooker en John Cruickshank stelde voor om de bandnaam te veranderen in John Lee’s Groundhogs. Later speelden ze met Little Walter, Jimmy Reed en Champion Jack Dupree toen die een U.K.-Tour deden.
Toen hun debuutalbum uitkwam met de naam ‘Scratchin’ the Surface’ bestond de band uit de gebroeders Cruickshank en Tony McPhee als zanger en gitarist, Ken Pustelnik op drums en Steve Rye op harmonica. In 1969 flopte de single BDD (Blind, Deaf, Dumb) in Engeland maar stond in Libanon op nummer één.
‘Thank Christ For The Bomb’ (Liberty Records) bereikte een nummer-9 notering in de UK Album Charts. De band was ondertussen een trio geworden, zonder Steve Rye en John Cruickshank.
Er staan negen nummers op het album, die samen goed zijn voor zo’n kleine drie kwartier pure, eerlijke rock.
Geen lieve liedjes, maar stevige stampers als ‘Soldier’,’Status People’ en ‘Eccentric Man’ geven het geheel een behoorlijke body. Het titelnummer ‘Thank Christ For The Bomb’ zou ik willen classificeren als regelrechte progrock, een heerlijk nummer met wat tempowisselingen en onverwachte wendingen.
In 1971 deden The Groundhogs het voorprogramma van The Rolling Stones, op verzoek van Mick Jagger die ook gecharmeerd was van de blues-progrock die de band als supertrio zo fantastisch wist te produceren, en meer dan dertig jaar later is er nog steeds belangstelling voor de muziek, zo blijkt. In 2003 werd een digtitale remaster gemaakt van ‘Thank Christ For The Bomb’, in een jewelcase op het EMI- label. Het kraakje van de originele lp mis je dan wel een beetje…
(Liberty Records)(9/10)