Het gaat goed bij Kytopia Records, het label achter Colin ‘Kyteman’ Benders. Na enkele briljante (read my lipps!) Nederlandse muziekprojecten, gaat het Utrechtse label voor het eerst de grens over en neemt het Canadees/Zweedse Thus: Owls onder de vleugels. Het moet heel wat zijn dus, want van Kytopia weten we inmiddels dat ze niet alleen kritisch zijn, maar ook altijd op zoek om het onmogelijke mogelijk te maken.
Zou je ‘Harbours’ moeten beschrijven, dan moet je het ergens gooien op een gemixt hoopje van folk, indie, psychedelica en rock, alsof je op trektocht achter de Hobbits aan vergezeld wordt door een weemoedig deuntje van heimwee. Poëtisch zit ‘Harbours’ goed in elkaar maar muzikaal lijkt het alsof gitarist Simon Angell tussen de tournees van Patrick Watson door, samen met vrouwlief Erika (sorry heren (en dames), ze is reeds bezet dus), die wat tijd vrij had als ze niet met Josef & Erika, The Moth of Loney Dear op pad was, toch maar weer een cd’tje heeft opgenomen. Het klinkt niet echt vernieuwend, maar misschien is dat ook wel omdat onze verwachtingen erg hoog gespannen zijn.
De twee hebben ervaring genoeg, treden samen ook op met Karkwa, Plants & Animals, Little Dragon en nog wat van dat soort bandjes. Goed, leven voor de muziek en er dan van kunnen leven is iets wat velen niet hebben bereikt, dus die credits moeten we ze geven. Maar dan hopen we toch wel op iets meer kwalitateit! Aan de muzikanten om de twee (die elkaar trouwens in 2007 midden op het podium van Paradiso hebben ontmoet!) heen kan het niet liggen. Bassist Martin Höper (KOOP), drummer Ola Hultgren (Ane Brun, KOOP) en toetseniste Cecilia Persson (Lina Nyberg) zijn uiteindelijk ook ervaren genoeg en nee, als je eerlijk moet zijn, is er niets mis met wat je hoort. Nog geen schoonheidsfoutje, de stem van Erika klinkt als een engel, doet soms denken aan een minder schreeuwerige Björk, maar al met al pakt het niet.
Thus:Owls”Harbours’ is voor mij een album dat het gewoon net niet is. Het is niet zomaar te zeggen wat er mist, maar ergens heb je, ook na drie keer luisteren, het gevoel dat je niet hebt geluisterd. En dat is dus juist wat er mist: De catch, het blijft niet hangen. Jammer. (5/10) (Avalanche/Kytopia)
