Ze is een perfectionist. Ze houdt het liefst alle touwtjes zelf in de hand. En strak ook. Misschien heeft Anja Plaschg, het Oostenrijkse Wunderkind dat schuil gaat onder het alias Soap & Skin, het idee dat ze niet begrepen wordt door de rest van de wereld. Ze is ook moeilijk te begrijpen. Ze is onvoorspelbaar. Haar optreden is een ruige achtbaan van emoties: van intiem naar grof, van breekbaar naar agressief en van zelfhaat naar intens liefdevol. Soap & Skin, de nieuwe frontvrouw van de borderlinepop.
Borderline, ook wel Emotionally Unstable Personality Disorder genoemd, is een persoonlijkheidsstoornis die verantwoordelijk is voor stemmingswisselingen. Hoewel borderline pas een kleine twintig jaar wordt erkend als psychische aandoening, is eeuwen geleden al gebleken dat het prima samen gaat met muziek. Volgens kenners leed Mozart namelijk ook aan deze aandoening. Muziekcritici verklaren hiermee zelfs zijn succes: zijn stemmingswisselingen tijdens het componeren zorgden voor onverwachte wendingen in zijn muziek.
Zo ook Soap & Skin. Zelfs voor de toeschouwers die haar muziek van binnen naar buiten kennen, leverde de livemuziek verrassende wendingen op. Op de meest onverwachte momenten haalt ze plotseling keihard uit met haar stem, waarbij ze de zorgvuldig uitgekiende zangnoten soms verruild voor geschreeuw. Halverwege het optreden verontschuldigt ze zich bijna huilend, omdat ze “niet in vorm is”. Twee liedjes zingt ze vervolgens schor, waarbij ze geen noot meer weet te halen, om daarna weer prachtig in tune te zingen.
Het enige instrument op het podium is een pianovleugel. Bij een paar liedjes wordt Soap & Skin bijgestaan door een achtergrondzangeres. In deze wordt de term ‘achtergrond’ dan ook vrij serieus genomen. De zangeres stelt zich achter de vleugel op, vrijwel niet zichtbaar voor het publiek. Samples completeren de arrangementen van de muziek. Het is natuurlijk jammer dat deze samples niet live worden gespeeld, maar Soap & Skin heeft helaas nog niet het geld om een band mee te nemen. Bovendien zijn de samples geen exacte kopieën van haar album: ze geven haar de ruimte om de nuance in de liedjes net iets anders te leggen dan op haar albums.
Nee, Soap & Skin is geen Mozart. Ze maakt niet dezelfde muziek, ze zal ook nooit zo populair worden en het is zeer te betwijfelen of ze nog zou componeren wanneer ze praktisch doof zou zijn. Maar Soap & Skin is wel het spannendste muzikale genie dat Oostenrijk de afgelopen decennia heeft voortgebracht. Hulde.
