De Ierse Emmett Tinley speelt tijdens deze 10e editie (of bijeenkomst, Carice kon zo snel niet op een goed woord komen) van ‘Carice presents…’ in de Leeuwenbergh kerk in Utrecht. In het voorprogramma in de halfvolle zaal staat een afvaardiging van de band Bloomfield: zanger en gitarist Ilja Edwards, met Lotte Vermeulen op mondpiano, klarinet en elektrische viool.
De eerste nummers doen nog wat onwennig aan, maar gedurende het optreden weten ze hun draai te vinden. De samenzang tijdens een cover van het lied ‘Volcano’ van Damian Rice is erg mooi, hun stemmen passen bij dit lied heel goed bij elkaar. ‘Policeman’, een eigen lied geïnspireerd op het sms-contact tussen een meisje en haar moeder tijdens de geschifte rondschietactie van de Noor Anders Behring Breivik, geeft mij kippenvel. Dan is het de beurt aan de breekbare liedjes van Emmett Tinley. Wie vergeleken wordt met grootheden als Thom Yorke en Jeff Buckley heeft wat waar te maken en inderdaad, Tinley’s zang is wondermooi, of, zoals iemand in het publiek het zegt: “een superstem heeft die gast!” Tinley speelt vooral in het rustiger genre, mooie luisterliedjes. Halverwege gooit de Ier de vaart erin met drie up-tempo nummers, om daarna toch weer verder te gaan op de ingetogen toer.
Jammer, want juist bij de wat snellere nummers als ‘Nothing in Between’ zie je de band tot leven komen. De rustige nummers hebben ook hun charme. ‘Here comes the morning’ bijvoorbeeld, met de combinatie van cello, piano en de zacht brushende drums. Tijdens ‘Closer to Happy’ komt een vrouw Emmett versterken als achtergrondzangeres. Volgens hem is dit precies wat het lied nog miste; maar of het de zenuwen zijn of niet, de zangeres weet niet altijd toon te houden en doorbreekt daarmee de magie toch hier en daar. Bij het ‘laatste’ nummer hint Emmett al op een toegift. Hij wil wel en het publiek ook. Iedereen staat op en klapt. De toegift bestaat uit twee nummers. Als allerlaatste zingt Emmett ‘Balance’ waarbij mij de gedachte niet wil verlaten dat ik liever had gezien dat de luisterliedjes en uptempo liedjes meer in balans waren geweest tijdens het concert: dus meer uptempo en minder luisterliedjes.
Foto's (c) 2012 Armelle van Helden
