Hij stond dit jaar nog op Eurosonic in Groningen en speelde vorig jaar op SXSW. Als singer-songwriter heb je jezelf dan zo ongeveer wel bewezen, en niet voor niets stond hij ook al in het voorprogramma van Iron & Wine. Cammarata mixt een voorliefde voor Dylan met Afrikaanse klanken en zeg een en ander op papier met passie. Toch slaat Cammarata met regelmaat een brug richting blues en zelfs andere wereldmuziek wordt niet geschuwd.
‘Rooms’ is zo’n typisch album voor bij het kampvuur op een zwoele zomeravond, flesje bier bij de hand en meetokkelen op de gitaar. Cammarata’s stem is verre van vervelend om naar te luisteren maar toch krijgt de Italiaan me na twee keer luisteren nog niet te pakken. ‘Rooms’ is niet eentonig, maar om een of andere manier is het album oppervlakkig. Niet dat oppervlakkig slecht zou zijn, maar voor mij is het niet weg gelegd.
De Siciliaan doet een goede poging het publiek te overtuigen met zijn songs en ik geloof het direct als er drommen mensen vallen voor de charmante looks van de Italiaan, maar afgaande op de muziek is Palermo voor mij nog net een stapje te ver. Luister liever zelf naar zijn eerste single van het album ‘Alone and alive’ en bepaal je eigen mening. (5/10) (Panmondial/Rough Trade Benelux)
