Stevland Hardaway Morris, nu hoor ik jullie denken "wie is dat nou weer….". Deze Amerikaanse singer/songwriter, multi-instrumentalist, producer en activist heeft een enorme stempel achter gelaten met zijn muziek. Kort na zijn geboorte raakte hij blind, dit weerhield hem niet om een van de meest invloedrijke artiesten ooit te worden. Met hits als 'I Wish', 'Sir Duke' en 'Isn't She Lovely' met recht een legendarisch album. Deze keer in 'Legendary Albums …. Songs in the Key of Life' (Stevie Wonder).
'Songs in the Key of Life' is het 18e album van Stevie Wonder, uitgebracht op het Motown Records label op 28-9-1976. Het werd een van de best verkopende en meest succesvolle albums uit zijn carrière. In 2003 plaatste Rolling Stone 'Songs in the Key of Life' op plaats 56 in de lijst van "The 500 greatest albums of all time". In 1976 was Stevie Wonder uitgegroeid tot een van de meest populaire artiesten in R & B en popmuziek, dit niet alleen in de Verenigde Staten, maar wereldwijd. Binnen een afzienbare tijd waren de albums 'Talking Book', 'Innervisions' en 'Fulfillingness 'First Finale' alledrie top vijf successen geworden, waarbij de laatste twee beiden een Grammy Award wonnen in de categorie "Album of the Year" in respectievelijk 1974 en 1975.
{slide=Stevie Wonder – 'Love is in need of Love Today Wish'}http://www.youtube.com/watch?v=-z2LNsifEzg{/slide}
Tegen het einde van 1975, dacht Stevie er serieus over na om de muziekindustrie te verlaten en te emigreren naar Ghana om te gaan werken met gehandicapte kinderen. Hij had zijn ongenoegen geuit over hoe de Amerikaanse regering het land leidde. Een afscheidsconcert werd beschouwd als de beste manier om zijn carrière af te sluiten. Stevie kwam op zijn beslissing terug toen hij in 1975 een nieuw contract mocht ondertekenen bij Motown. Niet alleen Motown, maar ook Arista en Epic waren toendertijd in hem geïnteresseerd. Hij kreeg een contract voor zeven jaar, moest ieder jaar één album afleveren, mocht het bedrag van 37 miljoen dollar op zijn bankrekening bijschrijven en kreeg de volledige artistieke volmacht. Dit contract zorgde ervoor dat hij de eerste was wie zo'n enorme deal had afgesloten.
{slide=Stevie Wonder – 'I Wish'}http://www.youtube.com/watch?v=hYKYka-PNt0{/slide}
Vlak na het ondertekenen trok Stevie zich een jaar terug uit de muziekwereld om zich toe te wijden aan het opnemen van een dubbelalbum wat in 1976 uit zou komen. De verachtingen waren hoog voor het nieuwe album wat in eerste instantie in oktober 1975 uit zou komen. Kort voor de releasedatum besloot Stevie om de boel uit te stellen omdat hij vond dat het album nog verder geremixed moest worden. Volgens Stevie heeft Motown een slaatje geslagen uit de vertraging omdat ze t-shirts lieten maken met daarop de tekst "We're almost finished". Begin 1976 ging het werken aan het nieuwe album verder. Eindelijk was er een titel voor het album gekozen: 'Songs in the Key of Life. De titel zou een formule presenteren van een complexe "key of life" en de voorstellen tot onbepaald succes.
{slide=Stevie Wonder – 'Sir Duke'}http://www.youtube.com/watch?v=6sIjSNTS7Fs{/slide}
Uiteindelijk kwam het album uit op 28 september 1976 als een dubbel-lp met een 4 tracks tellende 7-inch EP getiteld 'A Something's Extra' ('Saturn', 'Ebony Eyes', 'All Day Sucker' en 'Easy Goin' Evening (My Mama's Call)') alsmede een 24 pagina's tellend boekje met songteksten. De werktitel van 'Songs in the Key of Life' was 'Let's see life the way it is'. Bijzonder is het feit dat het album op vier verschillende lokaties is opgenomen, te weten: Crystal Industries in Hollywood; The Record Plant, Los Angeles en Sausalito in California; en The Hit Factory in New York City. Diverse grootheden in de R&B, Soul en Jazz – waaronder Herbie Hancock, George Benson Minnie Riperton, Deniece Williams en Mike Sembello – hebben hun bijdrage aan het album geleverd.
{slide=Stevie Wonder – 'Another Star'}http://www.youtube.com/watch?v=K9KKBvWTdMQ{/slide}
Het album overtrof alle commerciële verwachtingen, en debuteerde op op 8 oktober 1976 op de eerste plaats in de Billboard Pop Albums Charts. 'Songs in the Key of Life' was het derde album in de muziekgeschiedenis wat dit heeft bereikt. 'Songs in the Key of Life' stond dertien opeenvolgende weken op de eerste plaats in de V.S., waarvan elf in 1976. Gedurende dat jaar was het album degene met het meest aantal weken op de eerste plaats. In die elf weken wist 'Songs in the Key of Life' vier andere albums te weerhouden om de top van de hitlijst te bereiken, te weten: Boz Scaggs's 'Silk Degrees', Earth, Wind & Fire's 'Spirit', Led Zeppelin's soundtrack voor 'The Song Remains the Same' en Rod Stewart's 'A Night on the Town'.
{slide=Stevie Wonder – 'As'}http://www.youtube.com/watch?v=GYQfWJNWe3I{/slide}
In januari 1977 lukte het de Eagles met hun album 'Hotel California' om 'Songs in the Key of Life' van de eerste plaats te verdrijven. Wonder´s album bleef ruim 35 weken in de top 10 staan en 80 weken in de Billboard albums hitlijst. Het werd het op één na best verkocht album in de U.K, voorgegaan door Fleetwood Mac's 'Rumours' en behaalde de diamanten status met de verkoop van 10 miljoen stuks alleen al in de V.S. Niet alleen het album, maar ook de singles die er vanaf kwamen hadden enorm veel succes. 'I Wish',(wat in 1999 door Will Smith gesampled werd in zijn hit 'Wild wild West') en het "jazzy" 'Sir Duke'. Toen de verkoopcijfers in de tweede helft van 1997 begonnen te dalen wisten de twee andere singles het commerciële succes van 'I Wish' en 'Sir Duke' niet te evenaren.
{slide=Stevie Wonder – 'Isn't She Lovely'}http://www.youtube.com/watch?v=9-n3Ydy7ras{/slide}
De single 'Another Star' haalde net de middenmoot van de Amerikaanse hitlijsten en toen twee maanden later de single 'As' uitkwam bleek deze ook niet het gewenste succes op te leveren. Niet als single uitgebracht (ookal had Motown er bij Stevie op aangedrongen hij dit toch weigerde) kreeg 'Isn't She Lovely' enorm veel airplay en groeide uit tot een van Wonder's meest populaire nummers. Ten tijde van de release van 'Songs in the Key of Life' reisde een ieder wie aan het album had meegwerkt af naar Longview Farm, een opnamestudio in Massachusetts voor een pers review van het album. Stevie zorgde ervoor dat iedereen een gesigneerd exemplaar van het album kreeg en gaf interviews. De critici spraken zich zéér lovend uit over 'Songs in the Key of Life'.'
{slide=Stevie Wonder – 'Saturn'}http://www.youtube.com/watch?v=p3KpUO6t9qQ{/slide}
Op 19 februari 1977 werd Stevie Wonder genomineerd voor zeven Grammy Awards, waaronder "Album of the Year", de award welke hij al twee keer eerder in ontvangst mocht nemen voor 'Innervisions' (1974) en 'Fulfilligness' First Finale' (1975). Sinds 1973 was Wonder regelmatig aanwezig tijdens de Grammy Awards en trad hij ook op tijdens deze uitreikingen. In 1976 was hij niet aanwezig, dit omdat hij dat jaar geen nieuw materiaal had uitgebracht. De winnaar van de "Album of the Year" award werd Paul Simon met 'Still Crazy after all These Years', en bedankte Wonder dat hij dat jaar géén nieuw werk had uitgebracht. Het jaar daarop werd Wonder's 'Songs in the Key of Life' genomineerd voor "Album of the Year" en was de grote favoriet om de award te winnen.
{slide=Stevie Wonder – 'Pasttime Paradise'}http://www.youtube.com/watch?v=b0S4SiLxt1s{/slide}
De andere genomineerden waren de albums 'Breezin' door George Benson, 'Chicago X' door Chicago, 'Silk Degrees' door Boz Scaggs, en de andere favoriet, Peter Frampton's 'Frampton Comes Alive!', wat een een enorm commercïeel succes was. Wederom was Wonder niet aanwezig tijdens de uitreiking, dit vanwege het feit dat hij in Afrika was. In februari was hij al twee weken in Nigeria geweest om zoals hij het verklaarde zijn muzikale erfgoed te verkennen. Tijdens de uitreiking werd er een satellietverbinding gelegd zodat Stevie van overzee toch zijn awards in ontvangst kon nemen. Gastvrouw Bette Midler vertelde wie welke award gewonnen had, het publiek kon Stevie alleen maar zien al lachend op een beeldscherm aan de telefoon en iedereen bedankend. De ontvangst was slecht en het geluid ook. Andy Williams maakte een enorme blunder door de blinde zanger te vragen "Stevie, can you see us?" Uiteindelijk won Stevie vier van de zeven grammy's waarvoor hij genomineerd was, te weten: "Album of the Year", "Best Male Pop Vocal Performance", "Best Male Rhythm and Blues Performer" en "Producer of the Year".
