Stef Bos puur. Geen decor, op het podium slechts een piano, als een bron in de oase. Voor de vleugel ruimte om naar voren te komen en met het gesproken woord een avontuur aan te gaan. Om letterlijk de muziek achter zich te laten en tevoorschijn te komen als een scherpzinnige chansonnier met een verbluffende blik op de werkelijkheid. In de pauze blijkt niet iedere trouwe Stef Bos-fan deze kant te waarderen. Die kwamen waarschijnlijk alleen voor de hit ‘Papa’. Jammer, ikzelf houd wel van grenzen verleggen en omarm deze poëtische en soms chaotische ervaring .
Inhoudelijk zijn de teksten humoristisch, diepzinnig en zitten weloverwogen verweven tussen de songs. ’t Schuurt een beetje tegen het verwachtingspatroon en dat is plezierig. Zijn comedy-act waarin hij de absurditeit van een ‘hit’ tentoonspreidt is hilarisch. In zijn openingsnummer ‘De Rivier’ zingt hij “Ik stroom als een rivier door de jaren heen.” Erg passend in een voorstelling waarin hij in tekst en muziek terug gaat naar het begin en van generatie tot generatie komt op de plek waar hij nu staat. Als laatste nummer zingt hij ‘De Steen’ van Bram Vermeulen, want ook hij werd geïnspireerd. Bos verlaat het podium en komt terug voor een toegift waarin hij zijn versie van ‘Dingen Gedaan’ van rapper Negativ zingt, waarmee hij het in het eerste seizoen van ‘Ali B, op Volle Toeren’ een aflevering maakte. Daarin verwoordt hij “Ik heb dingen gedaan die ik beter had gelaten, heb dingen gelaten die ik beter had gedaan”. Het is een waarheid die uiteindelijk voor iedereen lijkt te gelden.
Hoe deze persoonlijke ontwikkeling ook uitpakt, Stef Bos heeft in elk geval een steen verlegd in een rivier op aarde. Bos blijft bij zichzelf en misschien roept zijn kleine manneke later wel “ik lijk steeds meer op jou”.
Foto’s (c) 2012 Marcel Hakvoort
