The Max is al vroeg open, de mensen druppelen mondjesmaat de zaal in. De show is niet uitverkocht en de balkons zijn niet open voor het publiek. De Californische band Waters start een uur na opening van de zaal met spelen. Zij spelen een behoorlijk lange set. De sfeer is goed en gemoedelijk, maar ik merk dat de band met hun spel de zaal niet echt los krijgt. De fans komen toch echt voor Nada Surf zelf.
De New Yorkse band Nada Surf bestaat sinds 1992, en sindsdien is de bezetting hetzelfde, namelijk de drie bandleden: zanger en gitarist Matthew Caws, bassist Daniel Lorca en op drums Ira Elliot. Hun zevende album ‘The Stars are Indifferent to Astronomy’ is 23 januari van dit jaar uitgekomen, reden te meer om naar de Melkweg te komen. Vanavond is de bezetting uitgebreid met toetsenist/ trompetist Martin Wenk en Gem’s gitarist Doug Gillard. Zij spelen maar liefst 7 liedjes van het nieuwe album, waaronder openingslied ‘Clear Eye Clouded Mind’, ‘Waiting for Something’ en ‘Looking Through’. Het lied ‘Popular’ waar ze mee doorbraken in Nederland komt niet voor op de setlist. Wel spelen ze gelukkig ‘Always Love’ in hun ‘comeback-time’.
Powerpop heeft toch niet de live power die ik verwacht had. Het kabbelt allemaal wat voort tijdens de show, er zijn wat uitschieters, maar echte power komt er niet van het podium af. Er wordt ingetogen gespeeld, rustig, voor mij op het saaie af. Terwijl het album mij wel erg aansprak. Niet elke band is op het podium even goed als op plaat, en helaas is Nada Surf een van die bands die live niet overtuigd.
Waters
Foto’s (c) 2012 Armelle van Helden
