Waar men doorgaans bij een reggae-concert een multiculturele smeltkroes in het publiek ziet, is het bij UB40 doorgaans een eentonige ‘blanke’ bedoening. Niet verwonderlijk, want de door velen blank genoemde reggaeband brengt dan wel reggae, maar niet de reaggae van de echter achterstraatjes op Jamaica waar de echte reggaekenners op zitten te wachten. Toch scoorde de band hit na hit en staan ze al ruim 30 jaar aan de top van de populaire reggae-charts. Gisteren startte de tournee in Nederland met een concert in poptempel 013 in Tilburg.
In een overvolle zaal startte de band om precies kwart voor negen met opkomst en intro en vanaf de eerste tonen van ´Come and take me´ zat de reggae er stevig in, met de blazerssectie, onder aanvoering van ´Brian Travers, die de band aan moest trekken. Vanwege het faillisement van Travers eind vorig jaar, zal hij net als percussionist en zanger Astro, drummer James Brown en percussionist Norman Hassan, geen cent ontvangen van de inkomsten tijdens de gehele tournee. Travers leek er echter als enige niet mee te zitten, want het enthousiasme van de saxofonist droop er van af en trok de rest rustig aan mee. Zelfs Norman Lamond Hassan, die het concert op zijn eigen verjaardag speelde, leek het ouder worden zwaarder aan te trekken dan het publiek vol energie te entertainen.
Natuurlijk, nieuwe zanger, Duncan Campbell, straalde en het is waarschijnlijk omdat het familie is, maar diens stem leek voor een leek als twee druppels water op de stem van zijn in 2008 opgestapte broer Ali. Het is dat hij met zijn arm in een mitella moest optreden, maar zijn enthousiasme was samen met dat van de voor de tournee toegevoegde bandleden, oprecht. Gelukkig, want het publiek kwam niet alleen voor een afraffeling hits, waar het verder soms wel op leek. Maar liefst 20 nummers en drie toegiften werden in een uur en drie kwartier strak afgewerkt en een goed toehoorder ziet dan al snel het korte gemiddelde van alle hits, zeker voor wie de praatjes tussendoor en de wachttijden er bij aftrekt.
Het is een feit, UB40 gooide zonder al te veel inspiratie hun hitdossier open en gaf de zaal een avond met hits. Alleen dan wel vaak gebracht op een manier die je vaak ziet en hoort bij een bruiloftsorkestje. Wel is waar, enkele verrassingen, zoals het oude ´Madam Medusa´ dat oorspronkelijk alleen op een bonus EP was uitgebracht voor de gelukkigen die de juiste versie van ´Signing Off´ aanschaften, een stuk of vier, vijf nieuwere nummers en een lekkere ´Maybe Tomorrow´, waarin Astro toch nog maar eens laat zien het toasten niet te zijn verleerd. Jammer dat de band pas bij het voorlaatste officiële nummer van de set, ‘Rat in mi kitchen’ het publiek echt goed mee krijgt, nog net op tijd voor Neil Diamond-cover ‘Red red wine’.
Met de hits zat het wel goed en ook het geheel klonk natuurlijk toch wel als een waarheidsgetrouwe UB40. Het was echter ook van bovenaf niet echt de sfeer die in de zaal rondhing. Natuurlijk, de sfeer in 013 was zoals altijd wel goed, maar een echte reggae-groove was toch wat miste. Waar van veel bands gezegd word dat ze slechts voor het geld spelen, kan bij UB40 niet waar zijn geweest. Kwam dat geld wel in de eigen zakken, had de band misschien wat meer hun best gedaan. Laten we hopen dat ze dat wel doen op 7 februari, want dan keren de Britten alweer terug in het Tilburgse, om het Nederlandse deel van de tournee, dat verder nog Goes, Enschede en Amsterdam aandoet, af te sluiten. Voor 7 februari in Tilburg zijn nog enkele kaarten, en zo vaak krijg je niet de kans om die hoeveelheid hits in zo’n korte tijd te horen en te zien.
Foto’s (c) 2012 Sander van den Berg
