Hoewel ze eerder dit jaar al op twee festivals in Groningen hebben gespeeld, moest Amsterdam drie jaar wachten totdat de Braziliaanse formatie Cansei de Ser Sexy (CSS) weer langs kwam. CSS, dat Portugees is voor “I’m tired of being sexy”, bracht in 2006 het self-titled debuutalbum uit en werd goed ontvangen. Met hits als “Music is my hot, hot sex” en “Let’s make love and listen to death from above” weten ze al snel een grote schare internationale fans aan zich te binden. De grote zaal van Paradiso lijkt dan ook de aangewezen plaats om een band van een dergelijk statuur te ontvangen. Lijkt.
In 2008 bracht de band het vervolg op de debuutplaat, “Donkey” uit. Het is een eerste tegenvaller. Volgens recensenten hebben de Brazilianen te veel haast gemaakt met het uitbrengen van deze plaat. Het mist de edgyness dat de eerste plaat nog wel had. “Donkey” verdient een matige voldoende. Toch kan het erger. Bij het recent uitgebrachte derde studioalbum “La Liberación” lijkt CSS zich gedegradeerd te hebben naar een eenvoudige popgroep. Pitchfork spreekt bij albumopener “I love you” zelfs over muziek voor mensen die te vaak naar Lady Gaga’s “Born this way” hebben geluisterd. Een ware vernedering voor de eens zo artistieke electro-rockformatie.
De edgyness mag dan wel uit de muziek zijn verdwenen, op het podium zoekt CSS haar grenzen nog altijd op. Vooral de extraverte frontvrouw Lovefoxxx draagt hieraan bij. Wanneer ze vanavond schijnbaar in een impuls van het podium springt om door het publiek heen te dansen, rennen de technici haar verschrikt achterna om de microfoon te redden. Ook trekt ze om de paar liedjes een kledingstuk uit, wat iedere keer tot luid gejoel en applaus uit het publiek leidt.
Vorige maand maakte Adriano Cintra bekend te breken met de band. De excentrieke bassist was bij de oprichting van de band de enige die een instrument kon bespelen en is vanaf het prille begin een van de drijvende krachten achter het succes van CSS geweest. Vanavond werd hij vervangen door een jonge bassist die duidelijk nog moet wennen aan het optreden met de Braziliaanse band. Op de meest onmogelijke momenten loopt hij met grote passen naar voren om direct met even grote passen weer naar achteren te lopen, waarbij hij zijn basgitaar zo overdreven heen en weer slingert dat hij het waarschijnlijk niet slecht zou doen op het wereldkampioenschap luchtgitaar spelen.
Toch is dat het geheime wapen van CSS; de energie, het plezier, het samenspel. Het anders zo stijve Nederlandse publiek wordt erin mee gezogen en voor heel even is het dat laatste album vergeten. CSS zijn ware entertainers. Desalniettemin zullen ze opnieuw moeten overtuigen met nieuw werk, want anders blijven er niet veel mensen over om te entertainen.
