Vandaag bestaat 013 alweer 13 jaar. Hoe kun je dat beter vieren dan met een optreden van de momenteel razendpopulaire band Triggerfinger, bestaande uit Ruben Block, Mario Goossens en Monsieur Paul. Al een tijd staan ze bekend als “The loudest band in Antwerpen”, maar inmiddels gaat Nederland ook plat voor de muziek van de heren. Afgelopen jaar hebben ze op veel festivals gestaan, optredens in Engeland, Noorwegen, Zweden en ga zo maar door.
Het gaat goed met Triggerfinger! Vanavond was dan ook helemaal uitverkocht. Triggerfinger staat garant voor onvervalste rock van het hoogste niveau. Bij momenten ontiegelijk hard, maar onverminderd melodieus, een strakke ritmesectie nu eens versterkt en dan weer getemperd wordt door de veelzijdige vocals, spuwende riffs van Block, mokerslagen van Goossens en het rauwe basgeluid van Monsieur Paul.
Vanavond staan er twee bands in het voorprogramma. Kinkobra trapt de avond af. Deze energieke rockband speelt catchy maar vrij harde rocksongs. Wellicht kennen jullie ze van het demo-duel van Radio 538 wat ze gewonnen hebben, evenals de eerste RedBull bedroomjam dit jaar. Voor vele bands zijn ze het supportprogramma, denk aan Royal Republic, Silent Express en uiteraard Triggerfinger. Kinkobra is zoals eerder gezegd een energieke band, ze spatten van het podium af, en blijven dit het gehele optreden ook doen. De songs die ze spelen zijn goed, strak gespeeld en zeker een goede opwarmer voor Triggerfinger.
Na Kinkobra is het de beurt aan Drums Are For Parades. De uit Gent afkomstige band speelt iets wat luid en agrresief. Ze boren verschillende stijlen als heavy metal, hardcore, punk en noiserock aan en mixen ze tot een uniek geheel. Wat mij opvalt is dat er weinig zang is in de set, maar dat neemt niet weg dat het ook wel een lekker opwarmertje is voor Triggerfinger.
Dan is het eindelijk tijd voor Triggerfinger! De mensen in de zaal hebben er zin in. Telkens als het leek of ze het podium gingen betreden of het licht werd gedimd barstte het gegil los. Helemaal toen Ruben en zijn mannen het podium op kwamen. Ze trapte af met het nummer 'I’m comin for you'. Vervolgd door 'On my knees' en 'Short term memory love'. Nu aan de beurt is 'Cherry' een van mijn persoonlijke favorieten. Ruben schreeuwt voor hij aan het nummer tegen het publiek: “Do you like it juicy?”, en er wordt hard gegild. De intro van het nummer begint rustig en wordt met beleid opgebouwd, waarna het “rocken” kan beginnen en de zaal los gaat. Dit blijft zo de rest van de set.
Na 'Is It' verlaten de mannen het podium voor de eerste keer, maar komen uiteraard terug met een spetterende toegift van maar liefst drie nummers, waaronder 'Let it Ride', welke bij het publiek toch wel de bekendste is. Ook hierna lijken ze te vertrekken, maar het tegendeel is waar. Nog twee nummers! De afsluiter van de avond is een cover van The Eurythmics, 'Sweet Dreams'. Ruben deed deze al eens akoestisch bij DWDD. Goossens gaat voor zijn drumstel staan, Monsieur Paul haalt een slagwerk tevoorschijn en het feest kan beginnen. Wat is dit supervet! De opbouwende sfeer in de stem van Ruben, want of hij nou hoog of laag zingt, schreeuwt of gewoon zingt, het klinkt super, brengt dit nummer naar de top. Gecombineerd met het strakke gitaarspel van Ruben en de slagen van Monsieur Paul, de performance van Mario, de wisseling tussen hard en zacht spelen met daartussen de juiste stilte momenten en de geweldige lichtshow maakt het tot de beste afsluiter die ik ooit tijdens een optreden heb gezien.
Foto's (c) 2011 Nathalie Bauland
