altHet affiche belooft wat, “Venice, An Evening of West Coast Harmonies” De broers Lennon en hun twee gelijknamige neven – gezamenlijk Venice – brengen pop en rock met een flinke scheut country in de aloude zonovergoten Californische traditie van The Eagles, The Beach Boys en Crosby, Stills, Nash & Young. Vol verwachting ging ik op weg naar het oude Luxor theater in Rotterdam.

Het is half acht wanneer ik het Luxor binnen ga, het is al redelijk druk en het kraampje met de merchandise doet al goede zaken. Het valt me op dat er hoofdzakelijk 40-plussers aanwezig zijn. Na een minuut of twintig wachten gaan eindelijk de deuren open en de inmiddels volgelopen lobby stroomt de zaal binnen. Het concert zou volgens het affiche om acht uur beginnen, helaas lukt dit niet waardoor het publiek wat onrustig begint te worden. Twintig minuten later begint dan eindelijk de show; Het eerste nummer (van maar liefst 26 stuks!) is ‘The Man You Think I Am’, een heerlijk nummer om het concert te starten, goed gitaarwerk en even zo goede zang.

Venice bestaat uit: Kipp Lennon (lead zang), Mark Lennon (lead zang), Michael Lennon (electrische & akoestische gitaar, zang), Pat Lennon (electrische & akoestische gitaar, zang), Mark Harris (bass) en Rich Mangicaro (percussie). Al snel is mij duidelijk om wat voor een kwalitatief sublieme band het gaat, zelfs ik met mijn best wel uitgebreide muziekkennis had nog niet eerder van Venice gehoord. Na het eerste nummer vertelt Kipp dat hij blij is weer in Rotterdam te zijn. Het oude Luxor is een van hun favoriete zalen, ze hebben er al vaker hun kunsten mogen vertonen. Na een viertal nummers spelen ze een cover van Bonnie Raitt’s ‘I Can’t Make You Love Me’. Ik ken de versie van Bonnie, die is schitterend, maar wat de mannen van Venice er van maken is werkelijk subliem, absolute topklasse!

Er is veel interactie met het publiek, er wordt tussen de nummers door veel gepraat en lol gemaakt. Kipp vertelt dat ze niet zo vaak meer in Nederland zijn de laatste jaren, ze hebbenn het druk met het schrijven van nieuwe liedjes en er komt binnenkort een nieuw album uit. Vanavond spelen ze drie nieuwe nummers, zó nieuw dat ze de teksten nog niet helemaal uit hun hoofd weten. Het eerste nieuwe nummer wat ze spelen is ‘Take A Little While’, ook hiervan kan ik alleen maar zeggen dat het een schitterend nummer is. Het volgende nummer is ‘Language Of The Heart’, tijdens dit subliem gezongen lied is het muisstil in de zaal, je kan een speld horen vallen. Na de laatste tonen krijgen ze een ovationeel applaus, en met recht.

Zo’n twaalf jaar geleden tourden ze door de VS, toen ze gebeld werden door iemand die hen vertelde dat ze in Nederland 3000 albums hadden verkocht. De man die belde was Jan Douwe Kroeske. Na een optreden thuis bij Jan voor de 2 meter sessies, is het voor Venice in Nederland begonnen. Ze gaven hier voor het eerst een concert in het Luxor te Arnhem voor zo’n 100 bezoekers. Een van de nummers die ze toen speelden is ‘When I Get Over You’, welke na dit verhaaltje, verteld door Kipp, wordt gespeeld. Hierna volgde voor Kipp een emotioneel moment, het nummer ‘Isabel’, dat gaat over zijn zes jaar geleden overleden moeder, volgt. Dit nummer hebben ze al meedere keren live gespeeld, echter nog nooit hebben ze het opgenomen. “Misschien op ons nieuwe album”, laat de zanger weten.

Na een uurtje is het even pauze, de merchandise en de bar draaien overuren lijkt wel. Een kwartiertje later zit de zaal weer vol en gaat het licht uit voor het tweede deel van het concert. Het tweede nummer na de pauze is een nummer van Marvin Gaye, ‘What’s Going On’, je moet maar durven om een dergelijke wereldhit te coveren! Nou…. ik was met stomheid geslagen, wat een klasse, nee….wereldklasse! “The next song is from the album Amsterdam”, laat Kipp weten, en vervolgt gelijk heel adrem met de opmerking dat het niet slim is om dit in Rotterdam te zeggen…. Na het nummer ‘Rewind’ worden we wederom getrakteerd op een nieuw nummer, getiteld ‘Chemistry’ en ook deze wordt door het voltallige publiek goed ontvangen.

Met ‘For A Kiss’ wordt er iets meer tempo in de nummers gebracht. Het publiek komt uit de stoelen en danst er flink op los. Mark Lennon fluit een stukje tijdens het nummer, wat niet helemaal goed lukt. Ondanks dit hilarische moment krijgt hij alsnog een ovationeel applaus. Mark verontschuldigt zich, een kleine verkoudheid zou de oorzaak zijn, maar volgens hem zou het ook kunnen komen door zijn bezoek aan de rosse buurt! Voor het volgende nummer verlaat Kipp het podium met de opmerking “Ik zing toch niet mee met dit nummer”, waarop Michael: “You’re fired!!” roept. Mark zingt het nummer ‘Starting Here Again’. Het eerste stuk van het nummer met een lage stem, deel twee een octaaf hoger. Wat een bereik heeft de man zeg! Echt fantastisch.

‘Two Places In One Time’ wordt gezongen door Kipp (welke zojuist weer aangenomen is) samen met Michael op gitaar. Het nummer is opgedragen aan hun kinderen, voor wie het best wel moeilijk is om een vader te hebben die vaak ‘on the road’ is. Ook tijdens ‘Two Places In One Time’ is het weer héél stil in de zaal, het publiek geniet overduidelijk. Na ‘The Road To Where You Are’, het volgende nieuwe nummer, getiteld ‘Must Be In Love’. Kipp vertelt dat de nieuwe nummers samen geschreven zijn met zijn zoon. Hij vraagt zich gekscherend af hoe het kan dat hij een zoon van 33 heeft terwijl hij zelf pas 25 is….

Het nummer ‘Family Tree’ wordt opgedragen aan een van hun grootste fans, Tineke Paul, zij overleed onlangs. Tineke was een hele grote fan van Venice, ze ging zelfs naar de V.S. om hen te zien optreden. Het publiek zingt mee, Kipp bedankt ze met “sounds great!”. Gitarist Michael ruilt zijn akoestische gitaar in voor een electrische en ‘Think Again’ wordt ingezet. Het inmiddels uit hun dak gaande publiek danst er op los. Venice gaat voor de laatste paar nummers staan, ze bedanken het publiek en vragen om na het concert even geduld te hebben, ze komen nog even naar de lobby om handtekeningen te geven. Na ‘One Quiet Day’ en ‘If I Were You’ wordt het laatste nummer ‘One More Song’ ingezet, de perfekte afsluiter voor een perfekt concert.

Deel: