Voor alweer deel 34 van deze serie Legendarische albums ga ik van de V.S. naar onze Britse buren. Vorige week besprak ik hier ‘After the Gold Rush’ van Neil Young. Een van onze redaktieleden gaf me de tip om een album van de Britse band eens te bespreken, bij deze dus! Volgens fans is het het beste album wat ze hebben uigebracht met nummers als ‘Lullaby’ en ‘Homesick’. Deze keer in ‘Legendary Albums ….. Disintegration (The Cure)’.
In de jaren ’80 evolueerde The Cure van een new wave punkband naar gothic popsterren met hits als ‘The Love Cats’, ‘Close to Me’ en het klassieke ‘Just Like Heaven’. Met deze nummers braken ze ook door tot de zogeheten “mainstream”. ‘Disintegration’, hun achtste studioalbum kwam uit in maart 1989 en staat bekend als hun meest besmettelijke en verleidende albums, met daarop genoeg bekende stukjes muziek en hypnotiserende melodiën en word beschouwd als hun beste werk. vanaf het eerste nummer is ‘Disintegration’ episch en spookachtig, met als openingsnummer ‘Plainsong’.
{slide=The Cure – ‘Plainsong’}http://www.youtube.com/watch?v=bZoYzne9Tpg{/slide}
The Cure had in de loop der jaren een reputatie verdiend als zijnde een zwartgallige band, ‘Disintegration’ bevat ook heel wat donkere momenten, ookal zit het album ook redelijk vol met optimisme en passie. De band op hun meest romantische en oprechte toer en het album was een zekere verbetering tegenover hun vorige release, het uit 1987 daterende ‘Kiss Me, Kiss Me, Kiss Me’. Robert Smith’s stem klonk voorheen wat benauwd en hees, Op ‘Disintegration’ had hij de balans tussen wanhoop en de gevoelige popmuziek gevonden. Zijn stem werd gecompleteerd met de uptempo muziek van nummers als ‘Pictures of You’, een nummer dat een rivaal is van ‘Just like Heaven’ met zijn euforische “vibe”. De gitaarrifs, hoe simpel dan ook, zijn heel effectief en werken prima samen met Smith’s unieke stemgeluid.
{slide=The Cure – ‘Pictures of You’}http://www.youtube.com/watch?v=FRJeN6laaLI{/slide}
{slide=The Cure – ‘Just like Heaven’}http://www.youtube.com/watch?v=RS_ux2H473I{/slide}
Tegenover iedere popsong als ‘Pictures of You’ staat er een donkere ballad als ‘Closedown’ wat laat horen hoe effectief 80’s synthesizers kunnen zijn in plaats van violen. Het album scoort punten door de geïnspireerde keuze van de singles die van het album afkomen. ‘Love Song’ klinkt alsof het een langzaam nummer is, het nummer heeft een sterke baslijn en keyboards en zoals de meeste nummers heeft het refrein een hoog meezinggehalte. Ondanks dat The Cure al een paar klassieke albums uitgebracht had, hadden ze nog niet eerder een album uitgebracht wat zoveel voldoening gaf. Vanaf ‘Last Dance’ en ‘Prayers for Rain’ tot de singles ‘Fascination Street’ en het fantastische ‘Lullaby’ wordt het album naar mate je het vaker beluistert steeds beter.
{slide=The Cure – ‘Love Song’}http://www.youtube.com/watch?v=dcDvffbF6fI{/slide}
{slide=The Cure – ‘Disintegration’}http://www.youtube.com/watch?v=ggP5YDziMSY{/slide}
De beste manier om het album te beluisteren is in het donker, misschien een paar kaarsjes aan, liggend op je bed en langzaam in slaap vallend. Wie ‘Disintegration’ goed vinden moeten ook eens naar hun live album ‘Entreat’ luisteren met daarop acht nummers welke ze twee jaar eerder speelden in Londen. Ook al had de opvolger van ‘Disintegration’ getiteld ‘Wish’ genoeg mooie nummers, het zou nooit meer het nivo van hun achtste studioalbum evenaren of overtreffen.
{slide=The Cure – ‘Lullaby’}http://www.youtube.com/watch?v=ijxk-fgcg7c{/slide}
