Om maar even met de deur in huis te vallen: Matt & Kim is een raar electropunk-duo uit New York. Toen ik voor het eerste kennis maakte met hun muziek (twee jaar geleden via hun album ‘Grand’) kon ik niet direct zeggen wat ik er van vond. Allereerst is daar die rare stem van Matt die klinkt alsof er een knijper op z’n neus zit. Ook de kreten die soms ritmisch opduiken of plotseling aan het eind van een melodieuze zanglijn kon ik niet altijd waarderen. Na enkele luisterbeurten kon ik dit echter wel en tegenwoordig kan ik me nauwelijks voorstellen dat ik ooit heb getwijfeld aan die vreemde zang van Matt en het rauwe, soms chaotische drumwerk van Kim. Een paar maanden geleden verscheen in de VS het derde album van het duo dat ondertussen mag rekenen op een flinke fanschare. Deze kan wel eens groeien want ‘Sidewalks’, zoals de opvolger van ‘Grand’ (2009) heet, is toegankelijker dan zijn voorgangers.
“Now this is all me”, met deze woorden gaat dit 35 minuten durende album van start. Dit zinnetje slaat enkel op de tekst van het nummer ‘Block After Block’, want muzikaal is het niet alleen maar Matt (& Kim). Waar voorheen het drumwerk van Kim vaak rauw en soms chaotisch was, lijkt er hier gebruik te zijn gemaakt van een drumcomputer die in hoog tempo staat afgesteld. Het klinkt technisch allemaal een stuk beter, er is meer zang, een enkele kreet die goed getimed is, klinkt luchtiger en is misschien zelfs catchier… De stem van Matt en de basis is wel hetzelfde gebleven, alleen het jasje, het werk van producer Ben Allen, is nieuw. Ook op ‘Cameras’ is deze verandering zeer aanwezig. Niet voor niets is dat nummer uitgekozen als eerste single, want het is veel toegankelijker dan een nummer als Daylight van hun vorige album. Wat betreft de houdbaarheid en originaliteit zijn deze nummers iets achteruit gegaan, maar treurig ben ik er zeker niet om.
Dat heeft ook te maken met het feit dat de ouderwets gekke stijl van Matt & Kim op veel andere nummers nog wel prominent aanwezig is. ‘AM/FM Sound’ is zo’n nummer dat alle kanten opschiet, waardoor het geen moment saai wordt, maar wel genoeg vastigheid kent om goed in het gehoor te liggen. De vrolijkheidsgraad die continu hoog ligt op ‘Stepwalks’ gaat in ‘Red Paint’ en ‘Good For Great’ (één van de hoogtepunten dankzij de melodie) gepaard met veel biepjes.
Het begin van ‘Northeast’ doet vermoeden dat er een vreemde eend in de bijt zit, zo rustig klinkt het en zo weloverwogen lijken Matt’s woorden zijn mond uit te komen. Maar halverwege komt er ook tempo in dit nummer. ‘Where You’re Coming From’, ‘Wires’ en ‘Silver Tiles’ zijn voor mij de veredelde albumvullers; prima om te horen en op sommige momenten sterk, maar over het geheel niet speciaal. Een vrolijk ‘Ice Melts’ dat in het refrein exotisch klinkt sluit het album af.
De oude fans van Matt & Kim zullen aan ‘Sidewalks’ moeten wennen, en sommigen zullen het te glad vinden. Hierdoor is dit album wel veel toegankelijker waardoor het duo er ook weer fans bij zal krijgen. De onverwachte wendingen, gekke zangstijl, soms chaotische drums, simpele teksten, kreten, vrolijkheid en catchyness zijn er nog steeds, maar hier en daar aangedikt of juist een beetje verminderd zodat het geheel een stukje gladder klinkt. De muziek van het het duo is te gek om door te breken bij het grote publiek (zeker in Nederland), maar met dit album heeft het wel een handreiking gedaan naar een hoop muziekliefhebbers die Matt & Kim nog niet kenden of niet door hun eerdere albums heen kwamen. (8/10) (Different Recordings)
