Trombonist Fred Wesley vierde zijn hoogtijdagen bij o.a. James Brown, Count Basie’s Orchestra en George Clinton’s Parliament. Samen met topsaxofonist Maceo Parker zorgde Wesley voor de juiste mix van soul en funk in de arrangementen van Brown en Parliament, maar sinds 1988 brengt Wesley ook albums uit onder eigen naam. En terecht, want zeker in de funk- en jazzmuziek lopen onbekende muzikanten te vaak aan tegen hoge muren, en verliezen de topartiesten op die manier hun kans op internationale erkenning. Die erkenning heeft Fred Wesley inmiddels gelukkig wel gekregen.
Van de negen tracks op het album zijn er zeven instrumentaal. Opener ‘Spring Like’ bijvoorbeeld, een pure jazztrack, geschreven door Pee Wee Ellis (inderdaad, de saxofonist van Brown), met naast een gast-trombone-rol voor Nils Landgren, een grote rol weggelegd voor trompetist Gary Winters. ‘Swedish Funkballs’ is exact wat de track zelf al aangeeft: heerlijke funk, gevolgd door het de vrijwel 5 minuten durende trombinesolo op ‘Beautifull’.
‘Ashes to Ashes’ lijkt zo voort te komen uit de beginjaren, en James Brown wordt dan ook met regelmaat aangehaald. Logisch, want Wesley heeft veel aan de man te denken. Zo ook Maceo Parker, wiens ‘Homeboy’ misschien wel de meest funky track op het album is. ‘Everywhere is out of town’, de enige echte gezongen track op het album krijgt vocalen van Willi Amrod over zich heen. ‘Peace Fugue’ sluit het album af, op rustige manier zoals een jazzconcert behoort te eindigen.
Over het geheel genomen is ‘With a little help from my friends’ een mix van jazz en funk, maar dan wel van goede jazz en funk van een van ’s werelds beste jazz/funk-trombonisten. Heerlijk op de achtergrond, maar sowieso voor de echte liefhebber. (7/10)
{slide=Tracklist}
>1. Spring Like
2. Swedish Funkballs
3. Beautiful
4. Ashes To Ashes
5. Palms Up
6. Homeboy
7. Obamaloo
8. Everywhere Is Out Of Town
9. Peace Fugue
{/slide}
