De naam Wouter Hamel is bij mij vooral blijven hangen door het nummer ‘In Between’ van zijn tweede album ‘Nobody’s Tune’. Voor de rest heb ik van horen zeggen dat hij live erg goed is, dus als Wouter Hamel dan in de buurt komt moest ik het zeker niet missen.
Zaterdag 3 April was het dan zover. De Oosterpoort, Groningen. Uitverkocht. Het was uitsluitend een zitconcert en het viel me op dat ik toch wel 1 van de jongste bezoekers was. Ik wachtte rustig af en al snel openden de rode theatergordijnen voor de helft en verscheen Wouter Hamel met zijn band. De sfeer zat er meteen al goed in. Na het eerste nummer klonk er al een enthousiast applaus, gingen de rode gordijnen helemaal open en verscheen er een vleugel in ons zicht. Hamel nam hierachter plaats en niet veel later verdwenen alle gordijnen van het podium waar nog eens een drumstel en percussie tevoorschijn kwamen.
Hamel en band wisselen af en toe van opstelling waardoor er een soms een klein intiem sfeertje ontstaat tot weer iets heel groots als de band over het hele podium word verdeeld. Met prachtige gloeilampen verlichting zowel voor als achter het podium sluiten de rode gordijnen weer. Pauze! Totaal onverwacht, voor mij dan, haal ik rustig een drankje en mis zo niets van het concert.
Na de pauze besluit ik het hele spektakel eens vanaf het balkon te bekijken, waar de gloeilamp lichtjes nog beter uitkomen en zo zie ik ook dat de hele zaal meegeniet. Er worden instrumenten van de hele wereld bijgehaald en het gitaartje van 15 euro, beplakt met papier gekregen van een Koreaanse of was het nou Japanse fan zal me altijd bijblijven.
Voor mij bekende nummers als ‘Breezy’ en ‘In Between’ komen langs op de setlist en er word uitbundig meegezongen met ‘See You Once Again’. Wouter Hamel komt nog terug met “Filthy McNasty’, en het publiek gaat staan; meeklappen en zingen, we doen het allemaal, maar dan is het toch echt gedaan met de pret. We moeten naar huis, met tegenzin. Live komen de nummers van Wouter Hamel nog beter tot zijn recht dan op de cd. Volgende keer geen uitsluitend zitplaatsen meer zeg ik. Gewoon staan én zitplaatsen (voor de minder mobiele medemens onder ons); er moeten worden gedanst, gezongen, geklapt!