De website van Formula Fiction is een rommeltje, de muziek van hun nieuwste cd Parody Reality is dat niet. Death, Grind, Metal, Tech .. whatever. Allemaal omschrijvingen die mij niet al te veel doen. Hoe meer labels een band aan hun eigen muziek hangt, hoe minder interessant het wordt. Wat neit wegneemt dat Parody Reality een hele vette plaat is. En welk label je er ook wil plakken, het klopt. Of niet, maar dat mag u zelf bepalen. Want luisteren naar deze cd is iets wat u zeker moet gaan doen. Het label mag u er zelf aan hangen.
De gitaarsolo van Megalomania is dan misschien niet helemaal je-van-het, maar getuigt wel van een technisch onderlegde bediener van het apparaat. Aan de andere kant complementeert de solo de de track uitstekend. Een goede solo, dus. Prima.
De plaat is hard. Technisch helemaal in orde en heerlijk ranzig zijn de vocalen. Het Nederlandse Formula Fiction schuwt verrassende tempowisselingen niet en is uitstekend afgemixt. Een serieuze poging om ver te komen in het wereldje, denk ik zo. 8/10, dat staat vast. Wat ik dan weer jammer vind, is dat de plaat vo vlug weer is afgelopen. Zeven tracks die zo vlug als de gesmeerde bliksem afgelopen zijn. Jammer, misschien. Maar wel een compliment. Ik heb ook wel eens andere cd’s moeten beluisteren. Cd’s die net zo lang duurden, maar waar geen einde aan kwam.
Op 23 mei, zo staat te lezen op hun website, geven ze acte de précense op het Knipoog Festival te Boekel (NB). Er staat nog niets in mijn agenda, voor die dag, dus wie weet. Boekel is leuk. Formula Fiction ook. (8/10)
