Tjonge! Dat had ik nu nog niet vaak gehoord. Nederlandstalige Heidemetaal. Volksmuziek met luide bas, drums en gitaren. Ik moest eventjes wennen, maar daarna had er zich in mijn hoofd toch een duidelijk beeld afgetekend van waar ik nu precies naar aan het luisteren was. En wel Heidemuziek, elektrisch volksvermaak uit rond het jaar 1000. Apart, inderdaad. Zeer apart. Zó apart dat ik eigenlijk niet goed inzie waarom een recensie in dit geval in zou moeten gaan op technische aspecten, composities en weet ik wat.
Dit is een, zoals ik vroeger wel eens zei, gerse plaat.
Ik geef hem, na vier nummers al, een 8/10. Het Heidevolk heeft me verrast, zomaar, op een ochtend terwijl ik nietsvermoedende in mijn koffie keek, zorgde de plaat ‘Uit Oude Grond‘, van Heidevolk, voor een toverdrank uit zwarte ketel, verwarmd op sprokkelhout, een druïde uit eigen land. Geweldig! (8/10)
